Z ibodullayev

10.2.6.  «Bezovta  oyoqlar»  sindromi
Bu  sindromga  XIX  asr  boshidayoq  fransuz  psixiatrlari  e ’tibor 
qaratishgan.  «Bezovta oyoqlar» sindromi niqoblangan depressiyaning 
bir  klinik  ko‘rinishi  boMib,  bu  kasallikda  kechasi  va  tunda  oyoqda 
turli  xil  paresteziyalar  paydo  b o ‘ladi,  ular  kunduz  kuni  va  harakat 
qilgan  paytlarida  o ‘tib  ketadi.  Bem orlar  oyog‘iga  xuddi  birov  nina 
bilan sanchgandek,  tovonning  tagi  yonib  turgandek,  g o ‘yoki  oyoq- 
larining ustiga qizib turgan qum sepib qo‘yilgandek sezishadi,  oyoqlari 
bir  qizib,  bir  sovib  ketadi.  Bularning  ham masi  tunda  boshlanadi, 
bem orlar  uxlay  olm ay  xonam a-xona  yurib  chiqadilar.  Tong  otishi 
bilan esa bu belgilar yo‘qoladi.  Kunduzi bem or hech narsaga shikoyat 
qilmaydi.  Bu  bem orlarning  nevrologik  statusida  organik  belgilar 
aniqlanmaydi.  «Bezovta oyoqlar»  sindrom i affektiv buzilishlar bilan 
kechadi va uni organik kasalliklarda uchraydigan og‘riqlardan ajratib 
turadi.