Yangiasr avlopi

va’zxonlik  qiluvchi  ruhoniylar  ustidan  beg'araz 

kulib  yurardi.  «U  yerda  hech  qanday  hayot yo‘q 

va  bolishi  ham  mumkin  emas,  -   derdi  u  o‘ziga 

o‘zi,  -  hayot faqat bu dunyoda -  u yog‘i zulmat». 

Lekin  Martinga  qizning  ko‘zida  ko'ringan  narsa 

aynan  o‘sha  ruh,  hech  qachon  olmaydigan,  bo- 

qiy  ruh  edi.  Ilgari  bironta  erkak yo  bironta  ayol 

unga  boqiy  hayot  haqida  gapirib,  so'zini  o‘tkaza 

olmagan edi.  Lekin bu qiz shu ishni qildi! U yigit- 

ga bir nigoh tashlashning o‘zida bu fikrni  so'zsiz 

talqin  etdi.  Qizning  chehrasi,  uning  rangpar  va 

jiddiy,  mehribon  va  m a’nodor,  faqat  farishta- 

largagina  xos  mayin  va  iztirobli  tabassum   qilib 

turgan  va  yigitning  tasaw uriga  ham  sig'magan