Yangiasr avlopi

g'azabi endi so‘ngan,  ruhi esa yana tinkasi quri- 

gan  jasadining  bir  burchiga  kirib  yashiringan 

edi. Er mamnun edi. U ustun chiqdi. Uning mun- 

choqdek bit ko'zlari g‘arazli sevinchdan chaqnab 

ketdi.  U xotinini ipakdek muloyim  qilishdan  be- 

had zavqlanardi;  keyin,  ochiglni aytganda,  hozir 

bu  hech  qiyin  emas  edi,  lekin  turmush  qurish- 

gandan so‘ng dastlabki jdllar er unga osonlikcha 

so‘zini  o‘tkaza  olmasdi,  chunki  na  har  yili  bola 

tug'ish,  na erning muttasil injiqliklari hali xotin- 

ning kuchini qirqmagan edi.

-   Ha,  ertaga aytib  qoy,  -  dedi er.  -  Aytganday, 

ertalab Martenga odam yuborish esingdan chiqma- 

sin, bolalarga qarab turadi. Endi, Tom yo'g'ida, mol 

olgani o'zim borishimga to‘g‘ri keladi, sen dolconda