Xo‘sh, nega ular millatlarni tarixidan, madaniyatidan, milliy o‘zligidan judo etmoqda?

Xo‘sh, nega ular millatlarni tarixidan, madaniyatidan, milliy o‘zligidan judo etmoqda?

Sababi shuki, millat aynan o‘z tarixi, milliy madaniyati va qadriyatlaridan kuch olib, o‘zini o‘zi yangilaydi va kelajakka hozirlaydi. Qayerdaki milliyat, milliy iftixor va milliy g‘urur bo‘lsa, xalqni yengib, ma'naviy mustamlaka qilib bo‘lmaydi. Aynan shuning uchun «ommaviy madaniyat» ham, diniy mutaassiblik ham millatning iftixor va g‘urur to‘la fazilat va xislatlarini yemirishga harakat qiladi.  

Xo‘sh, biz jamiyatni bu xavfdan asrash uchun nimaga e'tibor qaratishimiz kerak? Masala shu haqda.

Avvalo, shuni aytish kerakki, inson zotini tutib turadigan muqaddas qadriyatlar unchalik ko‘p emas. Bulardan eng mo‘'tabarlari iymon—e'tiqod, poklik, ma'rifat va odamiylikdir. Shuningdek, insonning o‘zligi — milliy g‘ururi va vatanga muhabbat tuyg‘usi ham g‘oyat qimmatli. Biz yaqin yuz yillikda qaramlikda yashagan xalqmiz. Dinimiz ham, milliy manfaatlarimiz ham kamsitildi. Din va milliylik uchun kurashgan fidoyilar qatag‘onga uchradi. Bu ikki tushunchani tamoman xalq ongidan badarg‘a qilishga urinildi. Ammo bu tuyg‘ular xalq shuurida, ong ostida yashab keldi.

Mustaqillikdan keyin diniy e'tiqod erkinligiga yo‘l berildi. Musulmonlar masjidga chiqib namoz o‘qish, diniy marosimlarni o‘tkazish huquqiga ega bo‘ldi. Din kishiga uyg‘oqlik bag‘ishlovchi, jamiyatga ta'sir etuvchi kuchga aylana boshladi. Mana shu davrda ming afsuski, mutaassiblik ko‘rinishlari ham voqe' bo‘ldi. Buning bari mustabid siyosatdagi xatoliklar, kommunistik dunyoqarash va yangi voqelik o‘rtasidagi ziddiyatlar tufayli sodir bo‘ldi. Muayyan qora guruhning «O‘zbekistonda islom davlati quramiz» deb sodir etgan qonxo‘rliklarini bir esga oling. Mana shu harakat juda ko‘p yoshlarning uyini kuydirib yuborgani ham hech kimga sir emas. Agar biz o‘z vaqtida mo‘'tabar dinimizni taraqqiyotga xizmat qiluvchi kuchga aylantira olganimizda shu yo‘qotishlar sodir bo‘lmas edi.