Xamsa alisher Navoiy xamsa

Shukrki,  ehsoning b o ‘lib yovarim,

Topti nihoyat varaqin daftarim.

H ay rati abror ko‘rib zotini,

«Hayrat ul-abron dedim otini.

Kim o ‘qusa у  о qilur ersa savod,

Ruhum agar qilsa duo birla shod...

---

FARHOD  VA  SHIRIN

---

Chin  mamlakati  g‘oyatda  go‘zal  bolib,  uni 

qudratli  bir  podshoh  boshqarardi.  Shohning  os- 

mondagi yulduzlardek behisob lashkari bolib, yuz 

mingta Qorun xazinasiga teng keladigan boylikka 

ega  edi.  Ko'pgina  mamlakatlaming xonlari  unga 

boysunardilar. Shohning o‘zi nihoyatda saxovatli, 

fuqarolariga g‘amxo‘r hukmdor edi.  Uning farzan- 

di  yo‘q  bolib:  «Men  bu  dunyodan  ko‘z  yumsam, 

taxt-u tojim kimga qoladi?» -  deb qayg'urardi.  Bir 

o‘g‘il ko‘rish orzusida yetimlaming boshini silardi, 

befarzand fuqarolarga ham mehribonlik ko'rsatar- 

di.  Nihoyat,  orzulari ushalib,  o'gll koVish baxtiga 

muyassar boldi. Xursandligidan ko'pdan ko'p javo- 

hir-u oltinlami xalqqa ehson qildi, butun mamlakat 

bezatilib, bir necha kun bayram qilindi.  Chin ahli 

uch yil davomida soliq tolashdan ozod qilindi.

Shodligi ichiga sigteagan podsho farzandiga yax­

shi bir ism qo'ymoqchi boldi. Chaqaloqning yuzida 

«farri shohiy», ya’ni shohlik nuri porlab turardi. Bu 

nur soyasi ostida esa himmat, iqbol hamda davlat 

o‘rin  olgan  edi.  Shoh  «far»  so‘ziga  himmat,  iqbol1 

va davlat so‘zlarining bosh harflarini qo'shgan edi, 

Farhod ismi hosil boldi. Bolani ana shu ism bilan 

atadilar-da,  ipak  matolarga  o‘rab  beshikka  be- 

ladilar.  Lekin bu ismni otasigina qolgan emasdi. 

Chaqaloqning pokiza zotini koVgan ishq ham unga 

Farhod ismini qolgan va uni firoq, rashk, hajr, oh 

va dard so‘zlarining bosh harflaridan tanlagan edi.2