Xamsa alisher Navoiy xamsa

Partavi16  shu ’Iasi kelib jo n s o 'z 17.

Sochi aylab kamand bo'lmoqfan,

Mehr bo‘yniga tortar erdi rasan18.

Yuziga mehr bandavu oti Mehr,

Uyrulub mehridek boshig‘a sipehr.

Bahrg‘a noz ila chu ko‘z  solibon,

Dema ko'lok19,  bahr qo‘z g eolibon.

Bu sifat mehri olam afro‘ze,

Mehr y o ‘q,  shu’layi jahonso‘ze.

Ana shunday go'zal qiz bir kuni dengizda sayr 

etish,  shamolning  esishi-yu,  suvlarning  mavj 

urishini  tomosha  qilishni  istab,  mulozimlar-u 

dugonalarini  birga  olib  kemalarga  o'tirishdi. 

Maqsadlari  o‘zlari  yashab  turgan  orol  atrofini 

aylanib  chiqish,  ziyorat  qilish  edi.  Nogahon  bir 

teskari  yel  esib,  kemalami  dengiz  tomon  surib 

ketdi.  Shamol  tobora  kuchayib,  dengizda  to‘fon 

kotarildi. Kemachilar: «Yaratganning o‘zi yordam 

bermasa,  halok bolishimiz muqarrar», -  deb yo- 

qalami yirta boshlashdi.  Shu tarzda shamol bir 

necha kecha-kunduz davomida kemalami dengiz­

da  surib,  Jobir  qaroqchilari yashaydigan  orolga 

yaqinlashtirdi. Kuzatib turgan nozirlari kemalami 

ko'rishi bilanoq Jobirga xabar yetkazishdi. Jobir 

darhol boshqa qaroqchilar bilan tezyurar kemach- 

alarga o'tirishib, ular tomon yeldek suzib ketishdi. 

Yetib borib, kemalar ustiga chiqib ko‘p odamlarni 

halok  qilishdi.  Kemalarni  o‘z  manzillariga  olib 

kelib,  tirik  qolgan  odamlar-u  mol-dunyolarni