Xamidova o’giljon 19-17 Toģay Murod “Oydinda yurgan odamlar”

XAMIDOVA O’GILJON

19-17

Toģay Murod “Oydinda yurgan odamlar”

“Oydinda yurgan odamlar” qissasida yosh adibning ijodiy izlanishlari boshqacharoq yoʻldan boradi. Qoplon ham Ziyodulla kabi mehnatsevar, bir soʻzli odam, u ham tabiatga ixlos qoʻygan, Oymomo degan qizni sevib qolgan. Ikki qalbning tuganmas muhabbatiga farzandsizlik balosi qarshi turadi. Ular umr boʻyi shu dardga davo izlaydilar, baʼzi odamlarning malomatlaridan azob tortadilar, bir qancha vaqt oʻksik va tili qisiq boʻlib yuradilar.

Farzandsizlik muammosiga Togʻay Murod oʻz qissasida yangicha talqin berganini alohida aytish kerak. Muallif qissaning dastlabki boblarida Qoplon bilan Oymomoni “akamiz”, “opamiz”, deb hurmat bilan qalamga oladi. Yoshlari ulgʻaygan sari adib endi ularni “bobomiz”, “momomiz”, deb eʼzoz bilan ulugʻlaydi. Qoplon va Oymomo dillaridagi insoniy muhabbatning yuksakligi tufayli kitobxonlar qalbida farzandlarcha mehr uygʻotadilar. Shu bilan ular maʼnaviy jihatdan koʻp farzand koʻrgan muhtaram bobolar va momolar qatoridan oʻrin oladilar.

Togʻay Murodning qalbida mehnatkash xalqimizga atalgan yaxshi tuygʻular koʻp ekani uning qissalaridan se-zilib turibdi. Faqat hali bu asarlar – adibning ilk qadamlaridir. Biz uning ijodi ham, mahorati xam yangi-yangi yuksakliklarga koʻtariladi, deb umid qilamiz. Chunki unda tugʻma bir isteʼdod bor. Isteʼdod esa asl eʼtibori bilan mehru oqibatdan tarkib topadi. Mana shu mehru oqibatning biror zarrasi zoye ketmasligi uchun adib oʻz isteʼdodiga “Bu faqat meniki emas, xalqniki, adabiyotniki!” deb qarashi kerak. Ana oʻshandagina isteʼdod oʻsgan sari uni umrboqiy qiladigan masʼuliyat hissi ham oʻsib, ilk muvaffaqiyatlardan esankirashga yoʻl qoʻymaydi.

Chinakam katta adib oʻz xalqiga katta bir qoʻshin keltirgandan ham ulkanroq zafar va shuhrat keltirishi mumkin. Faqat buning uchun adib oʻzidagi isteʼdodni xuddi qoʻshin bayrogʻini avaylab qoʻriqlaydigan yalovbardor kabi asrashi kerak, bu bayroqni oldirib qoʻymasligi, unga gʻubor yuqtirmasligi, dogʻ tushirmasligi kerak.

Shukur Xolmirzayev romanlari