Mamasoli jumaboyev

S H U M BOLA
( Qissadan parcha)
... Shunday qilib, bu falokatli ishni Y o ld o sh boshladi. 
M ahallaning bir to ‘da o ‘spirin bolalari L aylakm achitning 
jilovxonasiga y igllib, oshiq o ‘ynam oqchi edik. M en bugun juda 
ko‘p yutgan edim . O lacha yaktagim ning c h o ‘ntagi, yengim, 
lippam oshiqqa to lib ketgan edi.
— Bolalar qanda, oshiqlar m anda, — deb sevinch bilan 
qichqirm oqda edim. Xuddi shu payt oraga Yo‘ldosh shilqim
suqildi-yu, ishning pachavasini chiqardi. U bari m og‘orlab 
ketgan surp yaktagining etagi bilan burnini arta-arta gapira 
boshladi:
— Bolalar, xalfana qilamizmi?
— Bo‘pti, qilamiz.
105

---

— Qayerda?
— Rizqi xalfaning ko‘chib ketgan hovlisida.
— Bo‘pti.
Xalfanaga palov qilm oqchi b o ‘ldik. M asavur otaliqning 
nabirasi O m onboyning o ‘g ‘li H usnibiy o shpaz b o la d ig a n
bo‘ldi. Q ozon, c h o km ich, tuz, qalam pir, suv — undan, qolgan 
masalliqlarni shu yo‘sinda taqsim qildik: guruch bilan sabzi — 
Y o‘ldoshdan, g o ‘sht — A bdulla d o lv o rd a n , yog1 — m endan. 
Q olgan-qutgan narsalar — P o‘latxokja m ug‘am birdan. H am m a 
har tarafga qarab ketdi. M en ham yog‘ keltirgani uyga ketdim. 
O n am o sh x o n a d a y e rta n d irg a o ‘t q alab , q o v o q som sa 
taraddudida edi. Bizning ro‘zg‘or m ayda-chuydalari zax uyning 
orqasidagi uzun hujrada b o ‘lar edi. Ayvonda o ‘rtancha singlim 
kichik ukam ni ovutib o ‘tirgan ekan. U ning yonidan hujraga 
kirishning evini topolm adim , birorta hiyla ishlatish kerak edi.
— Shapag6, — dedim unga, — katta to ‘ping qayerda?
— Q o‘g‘irchoqlarim ning oldida, nim a qildi?
— U yerda yo‘q-ku!
— Ha... o ‘lgur, sen olgandirsan, hozir berasan, ber.
M en iljayib turaverdim . U ovutib turgan ukam ni q o ‘ydi-
da, q o lg‘irchoqlarining oldiga yugurib ketdi. M en ham ,,lip“ 
etib hujraga kirib, h o ‘qachadan yog‘ o ‘yib oldim. Yog‘ni bir 
qog‘ozga tu rm u g la b 1, lippamga qistirdim. U yerdan chiqib 
o ‘tinxonaga kirdim.
Kulrang tovug‘im piyozdan qilingan moyak ustida tug‘ib 
o ‘tirar edi. Sekin borib, qanotini ko‘tarib qarasam , allaqachon 
tug‘ib b o lg an ekan, lekin onalik mehri bilan tuxum ustida bosib 
yotar ekan. Tuxum ni oldim. Tovuq qaqalab qochdi.
0 ‘rtoqlarimga yaxshi kolrinish uchun rasam adda kolrsatil- 
magan bo‘lsa ham , yog‘ yoniga tuxum ni ham q o ‘shib olib 
borishni o ‘zimga m a’qul qilgan edim. Z in g illab ko‘chaga chiqib 
keta boshladim. O shxonam iz yo‘l ustida b o ‘lganidan, onam
ko‘rib qoldi.
— H oy, juvonm arg, zum rasha, tag‘in ko‘chagam i? Bu 
yoqqa kel, olovni jo ‘nashtirib ket, tutay be rib ko‘zim ni ko‘r 
qilayozdi.
Noiloj qoldim , tuxum ni qalpoqcham ga solib, kiyib oldim - 
da, oshxonaga kirdim. O nam meni tergay boshladi. M en jimgina