Узбекстан тарийхы лекция

 
Musavvirlik san`atining tengi yo`q yulduzi Kamoliddin Behzod (1455- 1537) ijodi ham 
Temuriylar davri san`atining yuqori cho`qqisi hisoblanadi. Uning mo`yqalamiga oid hadsiz-
hisobsiz rangin tasvirlar, chunonchi, Yazdiyning «Zafarnoma», Jomiyning «Salomon va Ibsol», 
Sa`diyning «Bo`ston» va «Guliston», Nizomiyning «Xamsa» asarlariga ishlangan miniatyura 
namunalari yohud Hirotdagi «Bog`i Behisht», «Ov qilayotgan Bahrom Go`r», «Tuyalar jangi» 
tasvirlari va shunga o`xshash rassomchilik asarlari bu tug`ma ijodkor iste`dodining yuksak 
mahorati namunalaridir. 
Temuriylar davri madaniy hayotida musiqa san`ati ham alohida o`rin tutgan. Alisher Navoiy 
«Mezonul-avzon» asarida xalq qo`shiqchiligining sakkiz turi rivojlanganligini qayd etadi. Bular - 
tuyuq, changchi, turkiy, orzuvoriy, muhabbatnoma, mustahzod va shu kabilar. Amir Temur 
davrida san`at va musiqa olamida mashhur bo`lgan siymolardan biri Abduqodir Go`yanda (1334-
1435) bo`lib, uning hayotining katta qismi Samarqandda kechgan. Temuriylar davri musiqa 
san`atida Hirot ijodiy muhitining o`rni benihoya katta bo`lgan. Hirot musiqashunoslari o`z 
ijodlarida Navoiyning she`r va g`azallaridan keng ijodiy foydalanganlar.