Усмонхон алимов

«
Эй имон келтирганлар! Сизлар нега ўзларингиз 
қилмайдиган нарсани 
(қилдик ёки қиламиз деб)
ай
­
турсиз?! Сизларнинг ўзларингиз қилмайдиган иш ни 
(қиламиз, деб)
 айтишингиз Аллоҳ наздида катта наф-
рат 
(боиси)
дир»
(Соф, 2-3).
www.muslim.uz

---

 
Усмонхон Алимов

149
Усома (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади.
Мен Расулуллоҳдан (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) 
қуйидаги ривоятни эшитганман: «Қиёмат куни бир киши 
дўзахга ташланади. Шунда: “Эй фалончи, сенга нима 
бўлди? Яхшиликка буюриб, ёмонликдан қайтар мас ми­
динг?” дейдилар. У: “Ҳа, яхшиликка буюриб, ўзим уни 
қил мас эдим ва ёмонликдан қайтариб, ўзим уни қилар 
эдим”, дейди», 
(Имом Бухорий ва Имом Муслим ри воя ти).
Ёмонликдан қайтариш босқичма-босқич бўлиши
Кишини ёмонликдан ҳикматли ва чиройли сўзлар би
­
лан қайтариш лозим. Иложи борича хатога йўл қўйишдан 
сақланиш керак.
Ёмонликдан қайтарувчининг яхши хулқли бўлиши
Инсонларни яхшиликка чорлаш ва уларни ёмон лик­
дан қайтариш учун киши қалби мулойим, гўзал хулқли 
ва шу каби яхши сифатлар билан йўғ рил ган бўлиши 
шартдир. Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) шун­
дай бўлишга буюрдилар.
Амр ибн Шуайб (розияллоҳу анҳу) ривоят қи лади. Расу­
луллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Ким яхши ликка бу­
юрса, бас, ўзи яхши бўлсин”, деди лар 
(Байҳақий ривояти).
Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам): “Ал бат та, 
мулойимлик бирон нарсада бўлса, уни зийнат лайди. Агар 
у бирор нарсадан суғириб олинса, шар мисор қилади”, 
дедилар 
(Имом Муслим ривояти).
“Албатта, Аллоҳ гўзалдир ва гўзалликни яхши кўради” 
(Имом Муслим ривояти).
Расулуллоҳнинг (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) муло­
йимликдаги ўрнак олинадиган жиҳатлари жуда кўп ми
­
солларда мужассамдир.
Абу Ҳурайра (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади.
Бир киши масжидда бавл қилди. Одамлар уни қат тиқ 
уришмоқчи бўлди. Пайғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва сал
­
www.muslim.uz

---

150
Оилада фарзанд тарбияси
лам): “Унга ташланманглар, нопок жойга бир челак сув 
тўкинглар. Сизларга енгиллик қилиш учун юборилдим, 
сизларга қийинчилик қилиш учун эмас”, дедилар 
(Имом 
Бухорий ривояти).
Абу Умома (розияллоҳу анҳу) ривоят қилади.
Муовия ибн Ҳакимдан ривоят қилади.
“Расулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) билан на
­
моз ўқиётган эдим, бир киши акса урди. Мен: “Яр ҳа­
мукаллоҳ”, дедим. Кишилар менга ғалати қарашди. Пай­
ғамбар (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) намозни ўқиб бўл­
гач, менга ғазаб қилмадилар. У киши: “Бу на моз, бунда 
одамлар сўзи дуруст бўлмайди, бунда тас беҳ, такбир ва 
Қуръон ўқиш бўлади”, дедилар 
(Имом Мус лим ривояти).
Бир нотиқ Абу Жаъфар Мансур ҳузурига кирди. Унга 
қўпол гапирди. Шунда Абу Жаъфар: “Мулойим бўл, Аллоҳ 
таоло сендай яхши кишини мендай ёмон кишига юбор
­
ди, Аллоҳ Мусони Фиръавнга юборди ва унга айтди:
ﮰ ﮯ ﮮ ﮭ ﮬ ﮫ ﮪ ﮩ ﮨ