Usmon azim she`riyatida kelishik shakllari uslubiyati

Yomg‘irli kechada falakka uchdim,

Shamollar yuzimga yopishdi ivib.

Yulduzlar armonli shivirga tushdi:

Yomg‘irning hidi-ku, yomg‘irning hidi! Shoir shunday sehrli va nazokatli she’r yozishi lozim. She’r faqat qofiya, radif, vazn va san’atlar tizimidan iborat bo‘lmaydi. U oddiy so‘z bo‘lsa-yu, ammo o‘quvchini maftun etsa, xayolot dunyosiga chorlasa va bu sayohat orzu - yu armonlarga chulg‘anib kishini koinotga olib chiqsa – bu haqiqiy mushohada va taassurotdan iborat ohangdor so‘z bo‘ladi, yangi ruhdagi e’jozmonand she’rga aylanadi. Usmon Azim she’rlarining ko‘pchiligi shu tarzda yaratilgan va undagi shoirona did, nazariy g‘oya va teran mulohazalar hissiyot tufayli kuchli joziba va quvvat kasb etgan.Ta’kidlaganimizdek, Usmon Azim she’rlari obraz va topilmalarga boy. Shoirona obrazlar tizimi, she’riy gardishlar, nodir san’atlar silsilasi shoir she’rlariga joziba baxsh etib, ularni serjilo timsollarga aylantirgan.

Quyosh kular. Ammo tun ziyosida Olis soyalarday sollandi armon. Bu tunda — behudud vaqt daryosida Noxos yiqildiyu cho’kdi saraton. Bul ishni, bilmayman, qay kuch hal etdi? Taqdirning o’zbekka yolg’iz sovrini Qo’l ham silkitmasdan, vidosiz ketdi, Bo’g’zida qoldirib otash hovrini. Dunyo saxiylikka etmagay parvo, Ijro etolmagay vido rasmini. Uzlatga topshirdi yana bir bor, o, Otashida yongan o’gay faslini. Saraton! Yonganlar topmagay qadr, Saraton! Xor erur ko’ksi gulxanlar… Sen ketib borasan yurtdan qaygadir, Otashdan vujudu ruhing o’rtangan. Ketasan. Osmonning kungurasida Na parcha bulutu, na bir tutam dud —

Quyosh kular. Ammo tun ziyosida Olis soyalarday sollandi armon. Bu tunda — behudud vaqt daryosida Noxos yiqildiyu cho’kdi saraton. Bul ishni, bilmayman, qay kuch hal etdi? Taqdirning o’zbekka yolg’iz sovrini Qo’l ham silkitmasdan, vidosiz ketdi, Bo’g’zida qoldirib otash hovrini. Dunyo saxiylikka etmagay parvo, Ijro etolmagay vido rasmini. Uzlatga topshirdi yana bir bor, o, Otashida yongan o’gay faslini. Saraton! Yonganlar topmagay qadr, Saraton! Xor erur ko’ksi gulxanlar… Sen ketib borasan yurtdan qaygadir, Otashdan vujudu ruhing o’rtangan. Ketasan. Osmonning kungurasida Na parcha bulutu, na bir tutam dud —