Uo‘K: 4(100) (075) kbk: 63. (0) R-17 Rajabov, Ravshan Jahon tarixi

5. Qadimgi Hind sivilizatsiyasi. XIX asrning 50-yillarida 

ingliz generali, ishqiboz arxeolog A. Kanningem Hindistonda 

arxeologik qazishmalarga boshchilik qildi. U hozirgi Pokis-

tondagi Xarappada qadimgi shaharcha qoldiqlarini ko‘zdan ke-

chirayotganda, noma’lum yozuvlar bitilgan muhrni topdi. Re-

jali arxeologik qazishmalar XX asrning 20-yillarida boshlandi. 

Hind daryosi vodiysidan Xarappa va Moxenjo-Daro (sinxi tili-

da «o‘liklar tepaligi») shaharlari qoldiqlari ochildi. Bu mil.avv. 

III–II ming yilliklarga oid fanda noma’lum bo‘lgan sivilizatsiya 

edi. Bu keyinchalik Hindistonda oriylargacha mavjud bo‘lgan 

Xarappa sivilizatsiyasi deb nomlandi. Janubiy Osiyoda eng qa-

dimgi bo‘lgan hind sivilizatsiyasi Hind daryosi vodiysida (hozir 

---

248

asosan Pokiston hududi; taxminan, mil.avv. XXIII–XVII asrlar) 

paydo bo‘lib, qadimgi Sharq sivilizatsiyalarining yuzaga kelishi-

ga ko‘ra, xronologiya bo‘yicha uchinchisi hisoblanadi. 

Hind daryosining g‘arbida neolit davrida (mil.avv. VII–VI ming 

yilliklar) aholi dehqonchilik bilan shug‘ullana boshlaydi. Vodiy-

da paxsa uyli kichik qo‘rg‘onlar paydo bo‘ladi. Hind arxeologi 

Rakxaldas Banerji 1922-yilda Hind daryosi yaqinidan qadim-

gi shahar xarobasini ochdi. Shahar qoldig‘i tepalik nomi bilan 

Moxenjo-Daro («o‘liklar tepaligi») deb ataldi. Shu yili boshqa 

hind arxeologi Ray Bahodir Dayaram Saxniy G‘arbiy Panjobda 

Xarappa shahri xarobalarini ochdi. Keyinchalik Chanxo-Daro 

va Kalibangan shahar qoldiqlari qazib ochiladi. Hozirgi vaqtda 

hind vodiysi havzasida hind sivilizatsiyasining bir necha yuz 

qo‘rg‘onlari ochilgan. Hindiston sivilizatsiyasining qo‘rg‘onlarini 

G.Majumdara, E.Makkey, D. Marshall va M.Vilerlar ilmiy tad-

qiq qildilar. Natijada bu madaniyatning yuqori darajada rivoj-

langani to‘g‘risida yetarli arxeologik dalillar to‘plangan. Hind 

sivilizatsiyasining shahar-qishloqlari ulkan hududga sochilib 

ketgan: shimoldan janubga 1100 km va g‘arbdan sharqqa 1600 

km. Olimlarning hisobiga ko‘ra, eng katta shaharlarda 100 

minggacha odamlar yashagan. Shaharlar savdo-hunarmand-

chilik markazi, ma’muriy hokimiyat turadigan joy bo‘lgan. Aholi-

ning ko‘pchiligini tashkil qilgan dehqon, chorvadorlar qishloq 

joylari da jamoa bo‘lib yashaganlar. Xarappa sivilizatsiyasining 

xronologiyasi mil.avv. 2500/2300 – mil.avv. 1800/1700-yillar 

deb ko‘rsatiladi. 

Xarappa sivilizatsiyasida shaharsozlik qurilish madaniyati 

yuqori darajada bo‘lgan. Shaharlar qurilishi qat’iy rejalashti-

rish asosida amalga oshirilgan. Ulkan me’moriy inshootlar, 

yozuv, o‘lchov va og‘irlik o‘lchovlari tizimi va san’at asarlarini 

mavjudligi bu davrda davlat va jamiyat tartib-qoidalari rivojlan-

ganligidan dalolat beradi. Asosiy markazlar qazib ochilganda, 

ular har tomonlama puxta tuzilgan reja asosida qurilgani ko‘ri-

nadi: ko‘chalar bir-biri bilan parallel bo‘lgan, to‘g‘ri burchakda 

biri ikkinchisi bilan kesishgan, bosh ko‘chalar ancha keng – 10 

m gacha bo‘lgan. Misol uchun, Moxenjo-Daro shahri bir necha 

o‘n ming kishi yashaydigan 2 kv. km maydondan iborat bo‘lgan. 

Uylar 2 qavatli, kanalizatsiyaga ega. Barcha yirik shaharlar 

ikki qismdan iborat bo‘lgan: shahar ustida ko‘tarilgan qal’a va 

«quyi shahar». Qal’ada ko‘rinishidan shahar hokimiyati (ba’zi 

olimlarning fikricha, kohinlarning uyi ham shu yerda bo‘lgan) 

---

249

joylashgan. Uning yaqinida diniy marosimlar uchun xizmat qi-

ladigan hovuz topilgan. «Quyi shahar»da esa aholining asosiy 

qismi yashagan. Arxeologik qazishmalar shaharning ikki qismi 

o‘rtasidagi aloqalar chek; langanligini ko‘rsatadi. Oddiy aholini 

qal’aga kiritmaslik uchun maxsus darvozalar mavjud bo‘lgan. 

Boy shaharliklar hatto uch qavatli uylarda yashaganlar. Aholi-

ning asosiy mashg‘uloti dehqonchilik bo‘lib, bug‘doyning bir 

necha navi, tariq va no‘xat ekilgan. Bog‘dorchilik ham mavjud 

bo‘lgan. Bir necha manzilgohlardan sholi qoldiqlari topilgan. 

Xarappa qal’asida ulkan g‘alla ombori qurilgan. Sug‘orma deh-

qonchilik uchun sun’iy sug‘orish tizimi yo‘lga qo‘yilgan. Yer 

o‘g‘itlanib, yilda ikki marta hosil olingan. Yirik qoramol, qo‘y, 

echki boqilgan.

Bu shahar sivilizatsiyasida o‘ziga xos yozuvdan foydalanilgan. 

Hozirgacha muhr, sopol, metall buyumlarga bitilgan ko‘plab 

yozuvlar topilgan. Olimlar 400 dan ko‘proq belgilarni ajratdi-

lar. Yozuv o‘ngdan chapga tomon yozilgan. Bu sivilizatsiyaning 

ijodkori bo‘lgan aholi protodravid tiliga mansubligi aniqlangan.

Shahar hunarmandchiligi to‘g‘risida aniq tasavvur hosil qi-

lish mumkin. Kulolchilik, to‘qimachilik yuqori darajada rivoj-

langan. Haykalchalar kichik hajmda bo‘lib, hokim-kohin, 

yalang‘och ayolning (raqqosa deb taxmin qilinadi) jez haykal-

chalari topilgan. To‘g‘ri burchakli muhrlar topilib, ularning 

ko‘pchiligida mifologik manzaralar tasviri tushirilgan. Bu yer-

dan topilgan boshqa muhrlarga o‘xshash buyumlar hind vodiy-

sidan uzoq bo‘lgan Bahrayn orollari, Mesopotamiya, Eron va 

Turkmanistondan topilgan. Bu Moxenjo-Daro va Xarappaning 

qadimgi Sharq sivilizatsiyalari bilan yaqin aloqada bo‘lganidan 

dalolat beradi. Xalqaro savdo yuqori darajada yo‘lga qo‘yilgan. 

Afg‘oniston, Belujiston

 va O‘rta Osiyodan tosh va metallar olib 

kelingan. Sharqiy va Janubiy Hindiston, Birma bilan savdo alo-

qalari o‘rnatilgan. Bu aloqalar quruqlik va dengiz yo‘llari bilan 

olib borilgan. Baxrayn orolidagi qazishmalar, bu yer Hind sav-

dogarlari boshqa Sharq savdogarlari bilan mahsulot almashadi-

gan joy ekanligini ko‘rsatadi. Lotxala (hozirgi Mumbay shahri 

yaqinidagi Xarappa shahri)dan topilgan muhrlarda machtali 

kemalar tasviri tushirilgan. Bu dengiz savdosi bo‘lganligidan 

dalolat beradi.

Moxenjo-Daro va Xarappadan katta miqdorda jez va mis 

buyumlar, jumladan, boltalarning bir necha turlari, turli shakl-

dagi pichoqlar, tig‘lar va tarozi topilgan. Qilich, xanjar, nayza 

---

250

va kamonlarning metall uchlari quyma va toblab yasalgan. 

Topilmalar ichida jez va mis oynalar ham mavjud. Oltin, ku-

mush, mis va jezdan bilaguzuklar, uzuk va baldoqlar nihoyat-

da nafis tayyorlangan. Tosh asosiy xomashyo bo‘lib, toshdan 

yorg‘ichoqlar, bo‘yoqlarni eritadigan idishlar tayyorlangan. 

Tarozi toshlari slans, kvarsit, ohaktosh, yashma va alebas-

trdan yasalgan. Shimoliy-G‘arbiy Hindistonda kulolchilik 

san’ati yuqori darajada rivojlanib, tasvirli va tasvirsiz sopol 

buyumlar tayyorlangan. Naqshli sopol idishlar kulolchilik 

charxida tayyorlanib, tiniq bo‘lmagan qizil rang bilan qoplan-

ib, keyin unga qora tasvir tushirilgan. Loydan yasalgan suv 

quvurlar, loy g‘ildiraklar, urchuq qismlari, loy bilaguzuk, si-

yohdon, o‘yinchoqlar va shamdonlar topilgan. Arxeologik qa-

zishmalar natijasida topilgan tasvirlar va suyaklarga ko‘ra, 

hind sivilizatsiyasida dehqonchilik va chorvachilik yaxshi 

rivoj topgan. Tur

, zebu, kalta shoxli ho‘kiz, buyvol, echki va 

it boqilgan. Fil qo‘lga o‘rgatilgan. Tovuq va tovus kabi parran-

dalar bo‘lgan. Bug‘doy, tariq va paxta ekilgan. Ovchilik, ter-

machilik, baliqchilik bilan shug‘ullanganlar. Ho‘kiz qo‘shil-

gan aravalar transport vositasi sifatida xizmat qilgan.

Moddiy madaniyat va san’at yodgorliklari asosida hind vodiy-

si aholisining diniy tasavvurlari to‘g‘risida tushuncha hosil qi-

lish mumkin. Muhrlardagi tasvirlar bu yerda yashagan aholi 

daraxtlar, hayvonlar, osmon jismlariga e’tiqod qilganidan gu-

vohlik beradi. Ona ma’buda haykalchasi dinning dehqonchilik 

xususiyatini ko‘rsatadi. To‘rt hayvon qurshovida Iog holatida 

turgan erkak ma’bud dunyoning to‘rt tomoni hukmdori deb qa-

raladi. 

Mil.avv. XVIII asr oxirida Xarappa madaniyati asta-sekin 

halokatga yuz tutadi. Hind sivilizatsiyasining siyosiy va ijtimoiy 

tizimi to‘g‘risida faqat umumiy tasavvur qilish mumkin. Qal’a 

va shaharlar reja asosida qurilishi davlat hokimiyati mavjud-

ligidan darak beradi. G‘alla ombori va ishchilar uchun xonalar 

mavjudligi bu hududning aynan Mesopotamiyadagi ibodatxo-

na, davlat xo‘jaligi bilan o‘xshashligini ko‘rsatadi. Ishlab chiqa-

rish taraqqiyoti darajasi, shaharlar va yozuvning mavjudligi, 

uy-joy inshootlari hajmlarining katta-kichikligi aholi o‘rtasida 

ijtimoiy tengsizlikdan dalolat beradi. Qadimgi hind sivilizatsi-

yasining halokati turli hududlarda turli xil bo‘lgan. Ba’zi joy-

larda iqlimning o‘zgarishi, boshqasida turli epidemiyalar yoki 

tektonik o‘zgarishlar sivilizatsiya halokatiga olib kelgan

. Antro-

---

251

pologlarning XX asrning 70-yillaridagi suyak qoldiqlarini yangi 

uslub asosida tekshirishlari natijasida shahar-qishloqlar aho-

lisining o‘limi sababi bezgak (malyariya) ekanligi aniqlandi. Bu 

halokat oriy qabilalarining Hindistonga kelishidan bir necha 

asr oldin yuz bergan.

Mil.avv. XVII asrdan qadimgi Hindistonga oriylar kirib keldi. 

Ular Hind va Gang daryo vodiylarini egalladilar. Mahalliy aholi-

ning bir qismi Hindiston janubiga ko‘chdi. Oriylar bilan qolgan 

qoratanli mahalliy aholining bir qismi asta-sekin bir-biri bilan 

aralashib ketdi. Aborigenlar oriylarning madaniy ta’siri ostiga 

tushdilar.

Mil.avv. XII–X asrlarda oriylar Hind-Gang tekisligining 

Markaziy qismini (oriylar bu hududni «O‘rtalikdagi yer» Arya 

varta- «Oriylar yeri» deb atadilar) o‘zlashtirdilar. Veda matn-

lari ma’lumotlari asosida hind-oriy qabilalarini sharqqa – Gang 

vodiysiga siljishini umumiy ko‘rish mumkin. Oriylarning Gang 

daryosining vodiysi tomon siljishlari bir necha asrlarni qamrab 

olgan davomiy jarayon edi.