To‘siqlarga qaramay sevdik "Factor press" nashriyoti

162

---

M irach  ChagVi  Oqtosh
yutuq chiqib qolar degan umid bilan ancha yillar lotoreya 
sotib  olishdan  charchamadingiz.  Kasalxonaga  borar 
ekanman,  siz  uchun  uch  dona lotoreya  chiptasidan  sotib 
oldim. Kasalxonaga yetib keldim. Onam telefonda yig'lardi. 
Birozdan so'ng xolalarim ham yetib kelishdi, yig'lagancha 
meni  bag'rilariga  bosishdi. 
Qo'limdan  hech  narsa 
kelmasdi.  Kasalxonaning  saratonga  chalingan  bemorlar 
joylashgan  qavatiga  ko'tarildim.  Ichkariga  ko'pchilikni 
kiritishmayotgan  edi,  faqat  navbat  bilan  kirishimiz 
mumkin  edi.  Ichkaridan  xolam  chiqdi  va  yig'lagancha 
meni  bag'riga  bosdi.  Bemorning  yoniga  kirish  uchun 
navbatini  menga  berdi.  Yoningizga  kirdim.  Uxlayotgan 
edingiz.  Boshingizda  biroz  o'tirdim,  keyin  uyg'ondingiz 
va  qo'lingizni  men tomonga  uzatdingiz.  Ko'nglim buzildi. 
Xayolimga  o'lim  keldi.  O'lim  -   naqadar  achchiq,  naqadar 
qochib bo'lmas narsa.
Ko'zlaringizni ochdingiz. Qorachiqlaringizda baxtni 
ko'rdim.  Nigohingizdan  "Nabira  degani  mana  shunday 
bo'ladi",  degan  jumlani  o'qidim.  Necha  yillardan  buyon 
bobo  mehrini  ko'rmay  qalbimda  ochilgan  bo'shliq  o'sha 
onda,  o'sha  jumla  bilan  to'lgandi.  Sevinchdan  oyoqqa 
turdingiz. 
Yoningizdagi 
bemorlarga 
qarab, 
"Ko'rib 
qo'yinglar,  bu  mening  nabiram  bo'ladi.  Menga  lotoreya 
chiptasini  olib  kelibdi.  Agar  boshqa  birovdan  iltimos 
qilganimda,  yodidan  chiqarardi,  ammo  u  men  aytmasam 
ham  olib  kelibdi”,  dedingiz.  Hammaning  nigohi  menda, 
mening  qalbim  otashda  edi.  Yig'lab  yubormaslik  uchun 
o'zim bilan kurashayotgan edim. Chunki o'sha onda ilk bor 
meni  "nabiram"  dedingiz.  Shu  menga  kifoya  edi.  Necha