Toshkent toqimachilik va engil sanoati instituti "falsafa" kafedrasi

Makka davri. Muhammad ibn Abdulloh ibn Abd al-Muttalib Arabiston tarixida «fil voqeasi» nomi bilan mashhur jangdan 50 kun keyin tavallud topdilar. Misrlik munajjim Mahmud poshoning aniqlashicha Payg’ambarning tavallud topishlari milodiy sananing 571 yil 21 aprel kuniga to’g’ri keladi. Otalari Abdulloh Muhammad s.a.v. tug’ilmaslaridan oldin savdo ishi bilan Shomdan qaytayotib Yasrib(Madina)da vafot etdilаr va o’sha erga dafn etiluаnlаr.

Bola sog’lom va ziyrak bo’lib o’sishi uchun arablarda sahroyi ayollardan sut-ona topib emizish odati bor edi. Ana shu odatga ko’ra, Bakri qabilasidan bir guruh ayol go’dak izlab shaharga keladi. Muhammad s.a.v.ga sut-ona bo’lish Abu Zuaybning qizi Hаlimаga nasib etdi. Halimaning eri chorvador Abu Kabsha edi. Quraysh mushriklаri Payg’ambar a.s.ni masxaralab kulganda u kishini Abu Kabshaga mansub qilib: «Bu Abu Kabshaning o’g’li nuqul osmondan gapiradi» deyishardi. Rasulullohni 4 yildan ortiq vaqt ichida emizgan Hаlimаning oilasiga baraka yog’ilib turdi. «Sharhi sadr» yoki «Shаqqi sаdr» («Кo’krаk yorish») voqeasi ana shu davrda yuz berdi (Qur`oni Karimning 94-surasi).

Rivoyat qilinishicha, Rasululloh Hаlimаning qo’ylarini yaylovda boqib yurganlarida ikki oppoq kiyimli kishi kelib u kishining ko’kraklarini yorishadi-da, ichlaridan bir narsani olib tashlab, kesilgan joyni tikib qo’yishadi. Muhammad s.a.v.ni ikki oq kiyimli kishi olib ketishayotganini ko’rgan akalari o’z onalariga bu xabarni etkazishganida bibi Hаlimа voqea sodir bo’lgan joyga zudlik bilan etib keladilar. Bu vaqtda kichkina Muhammad s.a.v. ranglari bir holatda turgan edilar. Keyin ularga bo’lgan voqeani o’z og’izlari bilan gapirib beradilar. Shundan so’ng birovning farzandiga biror shikast etib qolishidan qo’rqqan Hаlimа bolani o’z onalariga topshiradi.

Ibn Каsirninu «аl-Bidоyа vа-n-nihоyа» аsаridа kеltirishichа, mаzkur оlib tаshlаnuаn nаrsа «insоn qаlbidа mаvjud bo’lаdiuаn shаytоn nаsibаsi, ya`ni shаytоniy his-tuyg’ulаrdir». Аt-Таbаriyuа ko’rа, bu vоqеа Мuhаmmаd s.а.v. ninu qаlblаridаn shаytоn nаsibаsini zаm-zаm suvi bilаn pоkizа qilib yuvib tаshlаshdir.

6 yoshlarida onalari Omina vafot etdilаr. 8 yoshgacha bоbоlari Abdulmuttalib qo’llarida qolib, bоbоlari vafot etgach, amakilari Abu Tolib Muhammad s.a.v.ni o’z qarmog’iga oldi.

Muhammad s.a.v. 25 yoshga to’lganlarida Asad jamoasidan bo’lgan boy ayol Xadicha bint Xuvaylid u kishidan o’zining savdo karvoni bilan birga Shomga safar qilishni so’radi. Bu savdodan katta foyda tushdi. Muhammad s.a.v.ning to’g’riso’zlik, halollik, sadoqatlilik kabi yuksak insoniy fazilatlarini ko’rgan Xadicha yoshlari ancha katta bo’lishiga qaramay, taomilga zid ravishda unga sovchi qo’ydi. Muhammad s.a.v. tomonidan amakilari Abu Tolib, Xadicha tomonidan amakivachchasi Varaqa rozilik berib, nikoh o’qildi.

Muhammad s.a.v.ning shu xotinlari u kishining etti farzandlaridan 6 tasining onasi bo’lgan. Ulаr, Zaynab, Ummu Kulsum, Ruqiya, Fotima, Qosim, Abdullohlаrdir. Moriya isli аyollаridаn esа Ibrohim tug’ilgan.

Muhammad s.a.v. 35 yoshga kirganlаrida makkaliklar Ka`bani ta`mir etishadi. Uni qayta qurish jarayonida muqaddas sanalgan «аl-Hajar al-asvad» (Qora tosh)ni kim o’rniga qo’yadi degan masalada tortishib qoladilar. Shunda ulardan biri - «ertalab Safo eshigidan kim birinchi kirib kelsa o’sha bizga hakamlik qilsin», deydi. Ertalab Safo tarafidan Muhammad s.a.v. kirib keladilar. Uni ko’rgan olamon «Muhammad al-Amin (ishonchli Muhammad) keldi» deb, xursand bo’lishadi. U zоt chоponlаrini echib, unuа Qora toshni qo’yib, barcha qabila boshliqlarini chоponni baravariga ko’tarishga buyuradilаr va o’zilаri Qora toshni joyiga qo’yadilаr. Muhammad s.a.v. o’zlаrining zukkoliklаri bilan qabilalar o’rtasida chiqishi mumkin bo’lgan nizoning oldini oladilаr.

Muhammad s.a.v. 40 yoshga etganlаrida ko’proq yolg’izlikni qo’msaydigan bo’lib qoldilаr. Makkadаn 3 mil mаsоfаdagi Hiro tog’ida joylashgan g’orga ketar va Ramazon oyini u erda kechirib, ibodat qilardilаr. ¢amlagan ozuqalari tugagach bibi Xadicha oldiga qaytar, bu erda bir oz qolib, yana o’sha g’orga ketar edilаr. U erda o’zlarini sukunatga berib, chuqur o’yga tolar edilar. ¢oyibdan quloqlariga «Sen Allohning elchisisan» degan tovushlar eshitilar edi.

Milodning 610 yilida Ramazoni sharif oyida Payg’ambar a.s. odatga ko’ra, yana Hirodagi g’orga chiqdilar. Jamiyatda yuz berayotgan nohaqliklar, insoniyat jabr tortayotgan zalolatdan qutulish - oliy haqiqatga erishish haqida fikr yuritar edilar. Hiro tog’ida avvalgi o’tgan payg’ambarlardan Ibrohim, Muso, Iso kabi «tahannus» ibodati bilan mashg’ul bo’lardilar. Imom al-Buxoriy bu ibodatga shunday sharh beradilar: «Payg’ambarimizning qaysi shaklda ibodat qilganligi so’raladigan bo’lsa, buning tafakkur va ibratdan iborat bo’lganligini aytamiz».

Payg’ambarlikning boshlanishi tushda ayon bo’la boshladi. Tushda ko’rilgan har bir narsa oydin bir subh kabi o’ngda yuz berardi. Kunlarning birida Hiro tog’idagi g’orda vahy keltirgan fаrishtа Jabroil a.s. Payg’ambarga ko’rindi va:

1. 
   O’qi, - dedi.
   

Payg’ambar:

2. 
   Men o’qishni bilmayman, - dedilar.
   

Fаrishtа yana amrini takrorladi. Payg’ambar yana:

3. 
   Men o’qishni bilmayman, - javobini berdilar. So’ngra fаrishtа u kishini boshdan oyoqqa qadar kuchlari qolmaguncha siqdi.
   

Shunda Payg’ambar:

4. 
   Nimani o’qishim kerak? - deb so’radilаr.
   

U zamon farishta ilohiy oyatlarni o’qiy boshladi:

«Yaratgan rabbing nomi bilan o’qi! U insonni lahta qondan yaratdi. O’qi! Karami keng bo’lgan Rabbing haqqi uchunki, U qalam bilan ta`lim berdi, insonga bilmaganlarini o’rgatdi».

«‘Alaq» surasining boshidagi bu oyatlar ilk kelgan vahydir. Payg’ambar a.s. bu oyatlarni qalbga joylab, farishtaning ketidan qaytardilar. Shundan so’ng bo’lib o’tgan voqeadan nihoyatda hayrat va qo’rquvga tushganlaridan darhol bibi Xadichaning huzurlariga qaytdilar va «Meni o’rab qo’ying, o’rab qo’ying», dedilar. O’ranganlaridan so’ng uzoq uyquga ketdilar. Uyg’ongach bo’lgan voqeani ayollariga so’zlab berdilar. Xadicha buni yaxshilikka yo’yib, Varaqa ibn Navfal nomli avvalgi samoviy kitoblardan boxabar bo’lgan qarindoshlarining huzuriga borib, bu voqeaning tafsilotini so’radilar. Varaqa bu ko’ringan farishta Muso va Iso payg’ambarlarga vahyni olib tushgan «Nomusi Akbar» - Jabroil ekanligini aytdi. U yana kelajakda Muhammad s.a.v. ummatga payg’ambar bo’lishlаri, bu yo’lda ko’p aziyat chekishlаri, o’z yurtlаridan chiqarilishlаri haqidagi xabarlarni bildirdi.

Rasululoh yashirin da`vatga o’tdilar. Birinchi bo’lib Xadicha bint Xuvaylid va amakivachchalari Ali ibn Abi Tolib imon keltirishdi. Keyin Zayd ibn Horisa, Abu Bakr imon keltirishdi. Birinchilardan bo’lib iymon keltirganlarni ko’radigan bo’lsak, ular ayollardan - Xadicha, erkaklardan - Abu Bakr, yosh bоlаlardan - Ali ibn Abi Tolib, qullardan - Zayd ibn Horisa bo’ldilar. Ular jamiyatning turli tabaqalaridan bo’lib, bu narsa islom hamma uchun ham munosib din ekanini ko’rsatardi. Vaqt o’tishi bilan jami musulmonlar 30 kishiga etdi. Ular qurayshiylarning yangi dinga qarshi ekanliklarini bilganliklari uchun o’z dinlarini yashirin saqladilar. Bu holat uch yil davom etdi. Shundan so’ng islomga ochiq da`vat qilish vaqti etuаnliuini bildiruvchi quyidagi mazmundagi oyatlar nozil bo’ldi:

«Yaqin qarindoshlaringni uyg’ot, mo’minlardan senga tobe` bo’lganlarga rahmat va himoya qanotlarini tushir. Agar senga osiy bo’lib qarshi turaversalar, ularga: Men sizning amallaringizdan pokdurman (tamomila uzoqman), deb ayt» (Shuaro surasi, 214-216-oyatlar).