Toshkent moliyainstituti n. Atayeva, F. Rasulova, M. Salayeva, S. Hasanov

Bulutdek gurkirab, chaqmoqday g‘urillar,

Goho muzdan taxtlar, otashdan uylar,

Xachirdek chiyonlar, fil kabi muylar,

Badaningdan so‘rar qoning, g‘iybatchi.

Holing ko‘rib rahm qilib, yigiarlar,

Seni sittin degan joyda bogiarlar,

Tiling tutib, temir bilan dogiarlar.1

Mahtumquli  o‘z  she’rlarida  turkman  xalqining  eng  yaxshi 

udumlarini,  inoqlik,  mehmondo‘stlik,  ahillik  fazilatlarini  ulugiab,  bu 

fazilatlar insonni  bezovchi xislatlar ekanini  aytadi.  «Mehmon yoiiqsa» 

she’rida mehmondo‘stlik turkman xalqiga xos eng yaxshi fazilat ekanini 

ta’kidlab,  bu  fazilatni  mardlik va  odamgarchilikning  eng  go‘zal  belgisi 

deb ta’riflaydi: