To‘rtinchidan, Naqshbandiya tariqatida bir yerda, xilvatda
o‘tirmasdan shaharlarga, mamlakatlarga, joylarga borish, sayyohat
qilish, ko‘rish, hayotga chuqurroq nazar tashlash, insonlami, ulami
yaratgan boyiiklar, mo‘jizalami tomosha qilish, ulardan bahramand
boiish, bilim va tafakkumi boyitish, dunyoda qanday go‘zalliklar
borligini chuqur his etish, dunyo, tabiat - g‘urbatxona, g‘amxona
emasligini tushunib yetish zarur, deb taiim beradi.
Beshinchidan, naqshbandiya tariqatida inson shu dunyo, tabiatning
lazzatlaridan, noz-ne’matlaridan bahramand boiish, zero, ularning
hammasi odamzod huzur qilishi uchun yaratilganligi ta’kidlangan.
Oltinchidan, naqshbandiya tariqatida ogohlantirilishicha, inson
o‘zining nafsini keraksiz, ortiqcha narsalardan tiyishi, keragidan
ortiqcha mol-dunyo kerak emas. Bu shariatga, musulmonlikka xilofdir.1
1 Abul Muhsin Muhammad ibn Muhammad Ali. Bahouddin Balagardon. -T .: «Yozuvchi», 1993,5-14-betlar.
184
Islom madaniyati va tasawuf ilmining murshidi komillardan biri.
Do'stlaringiz bilan baham: |