Toshkent moliya instituti "ijtimoiy fanlar" kafedrasi

Ўрта асрлар Европасида фалсафий тафаккурнинг

ривожланиш хусусиятлари

Ғарб ва Шарқ фалсафий тафаккури XVI асргача ҳар бири ўз йўлида ривожланган: араб Шарқида ва

Испаниянинг араблар истило қилган қисмида фалсафага диннинг таъсири Европа ва Шарқий

Осиёдагидан камроқ бўлган. Бу даврда араб фани ривожланишда Европа фанидан анча илдамлаб кетган

Европа фалсафасида материализм ўрта асрларда Шарқдагидек

кенг тарқалмаган ва маданиятга кучли таъсир кўрсатмаган. 

Илк ўрта асрларда фалсафий тафаккур ривожланишининг

асосий шакллари апологетика ва патристика бўлган

Апологетика ортидан «черков оталари»нинг фалсафий таълимоти – патристика (лот. 

pater

– ота)

пайдо бўлган. Патристиканинг энг ёрқин вакили Гиппон (Шимолий Африка)даги

епископ

Авлиё Августин

(354-430)дир. У ўрта асрлар фалсафасига, шунингдек фалсафий

ижоднинг кейинги даврлардаги кўпгина вакилларига кучли таъсир кўрсатган. 

Схоластика

(юнон. 

schole

– мактаб) – мактаб таълимида ҳукмронлик қилган

ва илоҳиётга тўла боғлиқ бўлган ўрта асрлар христиан фалсафаси.

XI асрда схоластик фалсафа доирасида

номинализм

ва

реализм

ўртасида кураш авж олган

---