Tili va adabiyoti universiteti

fazo
ga hokim, 
Aql hokim 
olam
 yuziga. 
Borliq
 unga boʻysunar, 
Lekin 
Yurak kirmas uning soʻziga
[Vohidov, 2000: 58]. 
Shuningdek, shoir “
Goʻzallik
” she’rida ham 
borliq, olam, dunyo
singari ma’nodosh 
soʻzlarni qoʻllab, goʻzallikni olam va odam bogʻliqligida oladi:
Mulki 
borliq
 ichra bir mahal, 
Koʻrksizgina 
olam
 yaralgan. 
Bermoq uchun 
dunyo
ga sayqal 
Olam aro odam yaralgan 
[Vohidov, 2000: 101]
. 
Yoki “She’r va shaxmat” she’rida 
Go ‘zallik, 
Nafosat, 
Kurash va san’at 
She’r ila shaxmatga azaliy udum
[Vohidov, 2000: 107] 
goʻzallik
va 
nafosat
ma’nodosh soʻzlarini kurash va san’atga tenglashtiradi. She’r davomida 
ma’nodosh soʻzlar Ma’noni kuchaytirish va ta’kidlash uchun ketma-ketlikda qoʻllanadi: 
Shaxmat abadiydir, 
She’r abadiy. 
Yurish 
tugamas-u
 soʻz boʻlmas 
tamom
. 
Shaxmat taxtasida , 
She’r maydonida, 
Gʻoyalar kurashi etadi davom
[Vohidov, 2000: 107]. 
Misrada ketma-ket qoʻllangan ma’nodosh soʻzlar orqali shoirning ruhiy holatini, 
tasvirlanayotgan voqelikka munosabatini anglash mumkin.
Shoir “
Uchi tuguk dastroʻmol
” she’rida 
shoshma, oshiqma
ma’nodosh soʻzlarini qoʻllash 
orqali bu dunyoda hamma narsaning vaqti-soati borligini, inson umri yeldek oʻtishini ta’kidlaydi. 
Bosh ko ‘tarib atrofiga qarashini uqtiradi:
Shoshma
 doʻstim barcha ishing bitadi, 
Bitmas ish yoʻq, 
oshiqma
sin yuraging. 
Inson umri axir yeldek oʻtadi, 
Bosh koʻtarib atrofingga qaragin
[Vohidov, 2000: 111]. 
Keyingi misralarda qator kelgan ma’nodosh soʻzlardan 
(betashvish, begʻam)
oldin 
kim 
soʻzini qoʻllash orqali tasvirlanayotgan tushunchalarni alohida-alohida ta’kidlanish barobarida 
ma’no kuchaytirishga boʻysundirilgan: 
Bu dunyoda