Tektonik plitalar qit'alar va okeanlar Plitalar bir-biriga nisbatan uchta yo'nalishda harakati

Divergent chegaralar.
Atlantika okeani o‘rtasida mantiya ichkarisida shakllangan qaynoq erigan magma yuzga sizib chiqib turadi. U yuzaga chiqib borgan sari, bir-biridan uzilayotgan plitalar orasida hosil bo‘layotgan yoriqni to‘ldirib boradi. Bu joyda okean tubi asta-sekinlik bilan kengayib bormoqda va Yevropa bilan Shimoliy Amerika qit'alari o‘zaro uzoqlashmoqda. Uzoqlashish yoiga bir necha santimetrni tashkil etadi. Uzoqlashish jarayonining tezligini har ikkala qit'alarda joylashgan radioteleskoplar vositasida, olis koinotda joylashgan kvazarlardan kelayotgan signallarning tutish vaqtini taqqoslash asnosida payqab qolishgan.
Agar divergent chegara okean tubida joylashgan bo‘lsa, plitalar bir-biridan uzoqlashish joyida orta-okean tizmasi paydo bo‘ladi. Bu tizmaning asosini yoriqdan yuqoriga ko‘tarilib chiqib to‘plangan magmatik jinslar tashkil qiladi. Yerdagi eng uzun tog‘ tizmasi o‘rta-Atlantika tizmasi bo‘lib, u shimolda Islandiya oroli yaqinidan boshlanib, janubda Folklend orollarigacha cho‘zilgan. Agar divergent chegara materik ostida joylashgan bo‘lsa, u materikni asta-sekinlik bilan yorib chiqib, uni ikki yoki undan ortiq qismlarga bo‘lib yuboradi. Shunday jarayon bizning davrimizda Iordaniyadan boshlab sharqiy Afrika hududigacha cho‘zilgan Buyuk yoriqlar vodiysi hududida davom etmoqda.
Konvergent chegaralar.
Agar divergent chegaralarda yangi qobiq paydo bo‘layotgan bo‘lsa, unda qayerdadir boshqa bir joyda qobiq parchalanib, yo‘qolib borayotgan bo‘ladi. Aks holda Yer o‘lchamlari ortib borgan bo‘lardi. Ikkita tektonik plita o‘zaro to‘qnashganida ulardan biri ikkinchisining tagiga kirib ketadi. Bu jarayon geologiyada subdiksiya deb yuritiladi. Bunda, pastda qolgan plita mantiyaga botib boradi. Subdiksiya hududi ustida nima yuz berishi esa, plitalar chegarasining okean yoki, materik ostida joylashganligiga bog‘liq bo‘ladi.
Agar subdiksiya hududi okean ostida bo‘lsa, unda subdiksiya natijasida ulkan va chuqur o‘rta-okean botiqligi yuzaga keladi. Bunday joyga misol tariqasida, Yerdagi eng chuqur joy - Tinch okeanidagi Marianna botig‘ini ko‘rsatish mumkin. Pastda qolgan plitani tashkil qiluvchi moddalar mantiya bo‘ylab ancha chuqur kirib borishi va o‘sha joyda issiqlik ta'sirida erib yana yuqori ko‘tarilishi mumkin. Bunda hollarda plitalar to‘qnashgan joyda vulqonlar tizmalari paydo bo‘ladi. Masalan, Karib havzasi sharqida joylashgan vulqon tizmalari shunday shakllangan.
Agar konvegrent chegaralarning har ikkala tarafi materiklar tagida joylashgan bo‘lsa, ularning to‘qnashishi natijasi tamomila boshqacha bo‘ladi. Materik qobiqlari nisbatan yengil jinslardan tuzilgan bo‘lib, chegaradosh plitalarning har ikkalasi ham subdiksiya hududi ustida qalqib turadi. Bunda plitalardan biri ikkinchisining tagiga kirib borgani sababli, ikkala plita to‘qnashganda ularning chegarasi yo‘q bo‘lib ketadi. Natijada materiklarda ulkan tog‘ tizmalari paydo bo‘ladi. Bundan taxminan 50 million yillar muqaddam Hindiston plitasi Yevroosiyo plitasi bilan to‘qnashishi natijasida Himolay tog‘lari paydo bo‘lgan. Shunga o‘xshash jarayon natijasida, aniqrog‘i, Italiyaning Yevropa bilan birlashishi sodir bo‘lganda, qachonlardir Alp tog‘lari paydo bo‘lgan. Ural tog‘larini esa, Yevropa va Osiyo qit'alarini birlashtirib turuvchi "payvand choki" deb yuritiladi va u Osiyo va Yevropa plitalarining to‘qnashuvidan yuzaga kelgan.
Agar materik faqat bitta tektonik plita ustida joylashgan bo‘lsa, unda subdiksiya hududi ustida burma va yotqiziqlar paydo bo‘ladi. Masalan, Janubiy Amerikaning g‘arbiy sohillarini egallagan And tizmalari shu tarzda yuzaga kelgan. Bu tizmalar Janubiy Amerika plitasi o‘z ostiga kirib ketgan Naska plitasining ustiga minib chiqishidan yuzaga kelgan.