Tarix-7 2017.(Uzb). indd

German imperatorlari va cherkov. Yirik mamlakatni boshqarish uchun joylarda qirolning buyruqlarini baja- radigan amaldorlar bo‘lishi lozim edi. Ilk o‘rta asrlarda esa faqat taraqqiy etgan va boy jamiyatgina minglab amaldorlarni ta’minlashi mumkin bo‘lgan. X asrda Ger- maniya aholisi imperatorga nisbatan o‘z gersoglarining gapiga ko‘proq quloq solgan. Bunday vaziyatda Otton I va uning vorislari o‘ziga xos usul qo‘llaganlar. Ular cherkov tashkilotlaridan o‘z maqsadlarida foydalanishgan. Tarixdan ma’lumki, frank qirollari davridayoq yepiskoplar ularning ishonchli xizmatchisi hisoblangan. Otton I bu borada yanada ilgarilab ketadi. U Germaniyadagi yepiskop va abbatlarga yer-mulk, boyliklardan tashqari ko‘plab huquq va imtiyozlar beradi. Natijada cherkov zodagonlari o‘z imkoniyatlari, hokimyatlari bo‘yicha gersog va graflardan kam bo‘lmagan. Ular har qanday kishini hukmdor iro-

dasiga bo‘ysundirishga qodir edilar. Imperatorning o‘zi esa kerakli odam- ni cherkov lavozimiga tayinlagan, zarur bo‘lsa yepiskoplarni va hatto, Rim papalarini hech qiyinchiliksiz almashtirgan. Xususan, Otton I Rim- da ko‘plab yepiskoplar ishtirokida o‘zi yoqtirmagan papalardan birining ustidan sud jarayonini uyushtirib, uni tahqirli holatda vazifasidan chet- latgan. Uning vorisi Otton III esa o‘zining ustozi Gerbertning Silvestr III (999–1003) nomi bilan Rim pa- paligiga saylanishiga erishgan.

16. 
    rasm. Otton I rafiqasi bilan