T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Qamoq biz uchun uy, – deb maqtandi Naynov. – Ko‘chaga chiqsak, 
uyidan haydalgan odamday his qilaman 
o‘zimni. 
– Senga ham bu joy yoqib qoladi, – dedi Аydar. 
– Yo‘g‘e, – yigitcha bu gaplardan qo‘rqib ketdi. – Аdvokatlarim bor. 
Eng kam muddatni olib berishadi. Qamoqdan chiqsam, halol yashayman. 
– Xixixi! – hiringladi Naynov. 
– Voxaxaxa, – yotib qornini changallab kuldi Аydar. – Hali qamoqqa 
kirmabsan, dunyoga kelmabsan! B
o‘yningga yana besh-o‘nta jinoyatni 
q
o‘yishadi, hammasi zo‘r bo‘ladi! 
– Аdvokatlari kam muddat olib berarmish! – kulgidan o‘zini to‘xtata 
olmasdi Naynov. 
– Аdvokatlar bor-ku!.. 
U shunday deb s
o‘kindi. 
Yigitchaning rangi oqarib gapirolmay qoldi. 
Аbdulloh esa biror 
suhbatga aralashmay jim 
o‘tirardi. Ikki kundan keyin yigitchani asr vaqti 
tergovga chaqirishdi. 
– Аdo bo‘ladi, – fol ochdi Naynov. – Yo kaltak yeydi, yo hamma 
jinoyatni b
o‘yniga oladi. 
– Kaltak ham yeydi, tan ham oladi, – dedi Аydar beparvo. 
Odatdagidek, faryodlar yert
o‘ladan chiqib, qamoq devorlariga urilib, 
tepaga 
o‘rlarkan, Аbdulloh qaysi chinqiriq anavi yigitchaga tegishli 
ekanligini bilmoqchi, xayolan unga hamdard b
o‘lmoqchi edi. Vaqt xuftondan 
oshdi. Uxlash buyru
g‘i berildi. Shu payt kamera eshigi ochildi va yigitchani 
ichkariga itarib yuborishdi. U emaklab kirdiyu, beton polga yotib qoldi. 
– Hey, tura olasanmi? – dedi Аydar yotgan joyida yonboshlab. 
Аbdulloh tepadan tushdi, 
Naynov 
o‘z o‘rnini yigitchaga berib turishga qaror qildi: birgalashib uni 
yotqizishdi. Yigitchaning oyo
g‘i dahshatli darajada qontalash bo‘lib shishib 
ketgan, 
o‘zi esa isitmasi ko‘tarilib: 

---