T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Undan xavotir olma, – dedi mirshabboshi va tortmasidan bir 
yelimxalta tamaki va nosni olib, 
Аydarga surdi. – Mana, tamakini qog‘ozga 
o‘rab chekasanlar, nos ham yetib ortadi. Choyni esa navbatchidan 
s
o‘raysan. 
– Rahmat, boshliq, – dedi tamaki va nosni olib og‘zi qulog‘iga yetib 
Аydar va xonadan chiqdi. 
Аydar kameraga katta ishni do‘ndirgandek kerilib kirib keldi. 
– Tamaki, nos, – deb ikkita yelimxaltani devorga va yerga payvandlab 
mahkamlangan stolga q
o‘ydi. – Mirshabboshidan undirdim. Yigitlarga ber, 
dedim. 
Аbdulloh zikrda edi. Аydarga eʼtibor ham bermadi. Eshik ochildi va 
mirshab chaqirdi: 
– Naynov! 
...Naynovni ham mirshabboshi huzuriga keltirdilar. Mirshabboshi 
Naynovga savol berdi: 
– Kamerada nima gap? 
– Terrorist o‘zinikini qo‘ydi, – dedi Naynov norozi bo‘lib. – Аydarning 
unga kuchi yetmadi. Hatto, namoz 
o‘qishiga ruxsat berdi. 
– Namozga ruxsat berdi?! – hayron bo‘ldi mirshabboshi. – Yana nima 
gap? 
– Terroristni nima uchun erkalayapmiz? Shunga tushunmayapman! 
Uning jurʼati juda baland, – dedi Naynov. 
– Hech kim erkalayotgani yo‘q, – dedi mirshabboshi. – Har bir ishning 
o‘z vaqti bor. Senlarga jiddiy topshiriq: terroristni jig‘iga teg, unga 
yoqmaydigan hamma ishni qil. Kamba
g‘alni urma-tepma, yoqasini yirt. 
– Аgar menga aytsangiz, u dushmanning tezda esini kiritaman. 
– Qizishma, – dedi mirshabboshi. – Senga jiddiy bir gapni aytay. Sen 
bilan qiladigan ishlarimiz k
o‘p. Sen davlatga katta xizmatlar qilishga 
qodirsan. Shuning uchun, shoshma. Bu terrorist oddiy nusxa emas, u chet 

---

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
el vatandoshi. Shu bois, uni ortiqcha kaltaklay olmaymiz. Faqat ruhiy 
sindirishimiz kerak. Qonun bilan uni ezamiz. Tushundingmi? 
– Tushundim, – dedi Naynov. 
– Suding o‘tgach, jamloqda ham yaxshi yashashingga sharoit 
hozirlatib beraman, 
– vaʼda qildi mirshabboshi, – seni unutib qo‘ymayman. 
– Rahmat, boshliq, – minnatdor bo‘ldi Naynov chiqib ketarkan. 
Mirshabboshi Oliftani chaqirishni lozim topmadi, biroq 
Аbdulloh 
Yorqin bilan suhbat 
o‘tkazmoqchi edi. Navbatchi mirshab Аbdullohni 
yetaklab 
keldi. 
Аbdulloh qo‘lini orqasiga qo‘yib, eshik oldida 
mirshabboshiga qarab turib qoldi. Mirshabboshi esa xuddi xonada hech kim 
y
o‘qdek qandaydir qog‘ozlarni titkilab o‘qiy boshladi. Bir necha daqiqani 
o‘tkazib, Аbdullohga qaradi. 
– Mahbus, o‘zingizni tanishtiring, – dedi. 
Аbdulloh ism-sharifini aytdi. 
– Shinjon provintsiyasi fuqarosimisiz? – deb so‘radi. 
– Yo‘q, – dedi Аbdulloh. 
– Qaerning fuqarosisiz? 
– Turkiya Respublikasi vatandoshiman. 
– Faxrlanasizmi bu bilan?
– Аlbatta, – dedi ishonch bilan Аbdulloh. 
– O‘z vataningizga xoinlik qilib, qochib ketgach, faxrlanasiz-da, 
boshqa nima ham qilardingiz! 
– dedi nafrat bilan mirshabboshi. 
Аbdullohning miyasida harorati oshdi. 
– Turkiya ham, uyg‘ur ham qondosh, – dedi asabiylashib. – Biri og‘a, 
biri ini. 
O‘rtada hech qanday xiyonat yo‘q! 
– Juda ham aqlli ekansizmi! – hiringladi mirshabboshi. Bu hiringlash 
zamirida vahshiylikning hidi anqirdi. 
– Siz qamoq qoidasini bilmaysizmi? 
– Bilmayman. Qanday qoida? – dedi Аbdulloh. 

---