T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Аlhamdulillah, musulmonman. Siz mening iymonimga shubha 
qilyapsizmi? Iymonimni biladigan Zot tepada! 
– dedi Shafiqa. – Islomiy 
hayot sanʼatni, madaniyatni rad etmaydi. Аlloh bandalariga zulm qilmaydi. 
Sizlar yettinchi asr Islomini bugungi zamonga tiqishtirasiz. Y
o‘q! Islom siz, 
otam aytgandek emas! Sizlar qoloqsizlar! Islomiy qoidalarni yangilash 
fursati yetdi! 
Аyol kishi ham jamiyatda, Yer yuzida o‘z salohiyatini namoyish 
etishi lozim. Men xonanda b
o‘lishni istayman. Butun dunyo mening 
ovozimni tinglasin! Meni tanisin! Siz esa bunga y
o‘l bermaysiz. Shuning 
uchun ajrashaman! 
Xotini gapirarkan, Fotih 
o‘zini qo‘lga oldi. Tishini tishiga bosdi. Shafiqa 
gapirib b
o‘lgach, so‘radi: 
– Bori shu 
– Sizga shu yetadi. Men madaniyatli, ongli muslimaman. Dinim meni 
b
o‘g‘maydi, balki menga yo‘l ochadi. Biroq sizlar buni tushunmaysiz. 
– Bu vasvasa seni qachon egallab oldi?
– Siz uchun bu vasvasa. Men uchun haqiqat.
– Sening bunday vasvasang uchun taloq ham shart emas, shekilli, – 
Fotih shunday deb 
o‘rnidan turdi. – Taloqsan. Uyimdan yo‘qol. 
Bolalarimdan umidingni uz. 
Shafiqa 
g‘alati bo‘ldi. Eridan bu qadar tez javobni kutmagan edi. 
– Siz meni sevmagansiz! – dedi chiranib. 
– Hali shu yerdamisan? – Fotih shunday dedi -da, ichkari xonaga kirib 
ketdi. 
Shafiqa ichi b
o‘shab qolganini sezdi. Xuddi bir bo‘shliqda muallaq 
qolgan edi u. Suyanadigan bir tayanchi y
o‘q edi atrofida.
– O‘zingni qo‘lga ol, Shafiqa! – dedi o‘ziga o‘zi ovoz chiqarib. – Endi 
erkin qushsan! 
O‘z hayoting o‘z qo‘lingda! Bo‘shashma! 

---

T.me/akrommalik