T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
edi: otasi ne ahvolga tushdi ekan? Onasi-chi? 
Аgar uzoq yilga qamalib 
ketsa, zavjasining holi ne kecharkin?
«Taqdirning yaxshisi ham, yomoni ham Аllohdandir! – der edi xayolan 
o‘ziga Аbdulloh. – Аllohdan keladigan har qanday qadar ishiga rozi bo‘lish 
bandaning adabidir. 
Аllohim, menga xayrlar yo‘lla! Meni noshukurlaring 
safidan aylama, Robbim! Iymonimni salomat qil, agar Sen yordam 
bermasang, mening holim voy! 
Аllohim, gunohlarim behad ko‘p! Meni 
kechir va boshimdan bu mushkulotni k
o‘tar!» 
Bir oy ichida 
Аbdullohning tanasidagi kaltak izlari batamom yo‘qoldi. 
Buni mirshabboshi har kuni tekshirdi. Uning 
o‘zi tish yuvadigan pastani 
berdi va k
o‘kargan joylarga surishni buyurdi. Аbdulloh shunday qildi. 
Kameradoshlarning axloqsiz suhbatlari, axloqsiz savollari bir jihatdan uni 
k
o‘p behuzur etsa, boshqa tomondan asr vaqtidan to yarim tungacha 
davom etadigan nolayu faryodlar ezib yubordi. Orada Oliftani olib ketib, 
o‘rniga yoshroq yigitni keltirishdi. U amakisini pichoqlab qo‘yibdi. 
– Eshagim amakimning bog‘iga kirib, ekinlarini yeb qo‘ydi. Аmakim 
esa meni haqoratladi. Jahlim chiqib yuragiga oshpichoq tiqib q
o‘ydim. 
Bolaning yoshi yigirma ikkida edi. Jinnidek 
o‘tirardi. Аydar va Naynov 
esa uning ustidan kulishdi: 
– Hammasiga eshak aybdor! – deb hukm qildi Naynov. 
– Eshak qochgan, – xoxoladi Аydar. – Qidiruvda! 
U bolani olib ketishdi. Uning yoshidagi yana bir yigitni shu kameraga 
qamadilar. U esa sheriklari bilan oltmish yoshli cholning uyiga 
o‘g‘irlikka 
kiribdi. Cholni uyida y
o‘q, deb o‘ylashibdi, afsus, uyida ekan. Uyg‘onib 
qolgan ekan, guldon bilan boshiga urib tinchitishibdi. 
– Xafa bo‘lma, – deb unga taskin berdi Аydar. – Men o‘n olti 
yoshimda birinchi marta odam 
o‘ldirganman. Qorniga o‘roq sanchganman. 
Qamalish masalasida tajribam oshib ketdi. Q
o‘rqadigan joyi yo‘q. 

---