T. C. Bartin üNİversitesi sosyal biLİmler enstiTÜSÜ TÜrk diLİ ve edebiyati anabiLİm dali yeni TÜrk edebiyati biLİm dali 2000-2010 arasi küÇÜrek öYKÜde postmodern izler yüksek lisans tezi hazirlayan tezcan kurt danişMan prof

 
3.2.5. Necati Tosuner/ Yakamoz Avına Çıkmak 
“Yaşamın sanki düşleri andıran ve üstünden zaman geçtikten sonra düş gibi 
hatırlanan anılar”
ın (Tosuner, 2012, Arka Kapak) bulunduğu bir öykü kitabıdır 
Yakamoz Avına Çıkmak
. Dolayısıyla da Necip Tosuner’in küçürek, kısa ve uzun 

---

68 
öykü/lerinin harmanlandığı bu kitapta bulunan küçürek öykülerdeki zamanın geçmiş, 
şimdi ve gelecekle harmanlanarak dairesel bir formatta işlendiği görülür. Anlatılardaki 
figürler, 
“Ah peki, o eskidendi.”
(s. 8) diyerek geçmişlerini yani anılarını, kendilerinin 
şimdi’sinde anlatmaktadırlar. Öykü figürü, sevgilisinin ellerine karşı duyduğu özlemi 
hatırlamak suretiyle önce 
şimdi
’leştirip, sonrasında da bunun geçmişte kaldığını bir 
an’lık heyecanla 
eskidendi 
diyerek öyküyü sonlandırır. Akabinde kendi şimdisine 
dönerek,
“Şimdi, yaşanılmışın sevinci..yitirilmişin üzüncü,- ellerin.
” (s. 8) cümlesini 
sarf eder. Cümlede yazar, 
“sevinci…” 
kelimesinden sonra üç adet nokta ile aslında 
zamanı durdurarak okurun da öyküye dâhil olmasını ister gibidir.
Yakamoz Avına Çıkmak
’taki (Tosuner, 2012) küçürek öykülerde genel anlamda 
öykü figürlerinin içinde bulundukları psikolojik zaman anlatılmakla kalınmamış, aktüel 
zamana da yer verilmiştir. 
“Karanlık oluyor şenlik!”
cümlesinde karanlığın olması 
elektriğin kesilmesine aktüel bir zaman olarak bağlanırken, karanlığın şenliğe 
dönüşmesi figürün aktüel zamandan sıyrılıp psikolojik zamana geçtiğinin göstergesidir. 
Zira anlatının devamında anlatı figürü, 
“Bakalım/ elektrik yarın da/ kesilecek mi?..” 
diyerek aktüel zamandan çok, psikolojik olarak gelecek zamana karşı duyduğu özlemi/ 
isteği ortaya koyarak postmodernistlerin “
zamanı kırıp parçalama, eğip bükme ve 
öznelleştirme”
özelliğini layıkıyla kullanmıştır. 
Netice itibariyle, elde mevcut eserdeki küçürek öykülerde, sayısız fiziki zaman 
örneği vardır: 
“her gün, dün, sonra, yarın, gece, yarın, dört ayrı gün, yaz sıcağı, sabah” 
gibi. Bu örneklerin hepsi modern dönem metinlerindeki çizgisel zaman gibi görünseler 
de kullanıldıkları bağlamlar farklı yani dairesel olduğu için, postmodern anlatıların 
özelliği gereği figürlerin zamanlar arasında psikolojik olarak seyahat etmesini sağlayan 
unsurlar olduğu görülür.