Sultonmurod Olim, Sunnat Ahmedov, Rahmon Qo‘chqorov

«Vatanga muhabbat Onaga muhabbat kabi muqaddas va
yuksak tuyg‘u. Onaga muhabbatning shunday bir o ‘ziga xosligi
borki, odam bu tuyg‘usi haqida olamga jar solib, hammani undan
voqif qilavermaydi, hatto onasining o ‘ziga ham har kuni «Onajon,
men sizni jonimdan ortiq yaxshi ko‘raman», deyavermaydi».
Darhaqiqat, odam bolasining shunday nozik tuyg‘ulari, liislari 
bo‘ladiki, ular har qadamda oslikor qilinib, elga dasturxon bo‘laver- 
maydi. Insonning farosatliligi, ibosi, imoni mana shu tuyg‘ulami 
asrab-avaylashi, ulami tarbiyalashi, ichdan kuchaytirib borishi 
bilan o‘lchanadi. Har qanday tuyg‘u, agar huda-behuda munozara 
mavzusiga aylanaversa, hammaga oslikor qilinaversa, o‘tmaslashib, 
siyqasi chiqib boraveradi. Ayniqsa, Vatanga muhabbat tuyg‘usi 
mana shunday asrovga, e’tiborga munosib muqaddas tuyg‘ular 
sirasiga kiradi. Olim bu tuyg‘uni bekorga Onaga muhabbat tuyg‘u- 
siga qiyoslayotgani yo‘q. Vatan xuddi Ona singari yagona, odam 
ixtiyori bilan tanlanmaydigan, doimiy e’tiborga loyiq qadriyatdir. 
Onaga xiyonat qilish, uning yuzini yerga qaratish, uni haqoratlash 
qanchalar og‘ir gunoh hisoblansa, Vatanga bemelirlik ham shun- 
chalar og‘ir ko‘rgilikdir.
Afsuski, hali oramizda Vatan boyliklari, imkoniyatlaridan ista- 
gancha foydalanib, uni asrab-avaylaslini bilmaydigan kimsalar uclirab 
turadi. Bundaylarga qolsa, kimdir ular uchun ishlashi, o‘ylaslii, muam- 
molami hal etislii, barcha narsani ular iste’moli uchun tayyorlab 
berislii kerak. Faqat o‘z maishatini, tor mamfaatlarimi o‘ylab yashay- 
digan, mana shu baclikana, maisliiy tashvislilaridan yuqori ko‘tarila

---

olmaydigan kisliilar, aslida, qo‘lida qurol tutgan duslimandan ko‘ra 
xavfliroqdir. Chunki qurollangan, maqsad-muddaosi aniq duslimanni 
ko‘z bilan ko‘rib, qo‘l bilan uslilash mumkin. Ularning qilmishiga 
yarasha qanday jazo tayinlanislii ham qonunlarda belgilangan. Boyagi 
kimsalaming dunyoqaraslii, axloq-ruliiyati, kundalik zararkunan- 
daligini esa, na bir qonun bilan, na nazorat bilan tartibga solib bo‘ladi. 
Ular «men shunday o‘ylayman, menga shu kerak, men qanday 
xohlasam, shunday yashash huquqiga egaman», deb, o‘zbekcha qilib 
aytganda, «bersang — yeyman, ursang — o‘laman», deb yashashga 
ko‘nikkanlar. Ayni shunday kimsalaming nafsi hech qonmaydi, ayni 
o‘shalar ham davlatning, ham fuqarolaniing boyliklarini hech narsadan 
parhez qilmay o‘zlashtiradilar.
Ba’zan ahvol shu darajaga borib yetadiki, umri bino bo‘lib 
ko‘rgan to ‘rttagina shubhali kitobi, shular ta’sirida orttirgan «bili- 
mi» bilan o‘zini har sohada daho sanab qolgan kimsalar, masalan, 
din va uning muqaddas tushunchalariga-da daxl qilishdan toymay- 
dilar. Ular Payg‘ambarimizning «Vatanni sevmoq — iymondandir» 
degan hadislarini ham shubha ostiga oladilar, vatan tushunchasini 
«nisbiy, o‘tkinchi, islom dushmanlari o‘ylab topgan narsa», deb 
e’lon qiladilar («Hizb ut-talirir» ekstremistik guruliining «qo‘llan- 
malari»da aynan shunday targ‘ibot o‘rin olgan!). Endi ayting: 
Vatan xoinlari, millat kushandalari, kelajak dushmanlari xuddi 
shu muliitdan yetishib cliiqmaydi, deb kim kafolat beradi?
Ozod Sharafiddinov mana shunday kisliilardan ogoh bo‘lishga, 
ularning yuzidagi pardaga aldanmaslikka barchamizni da’vat etadi: