She’riy san’atlar yillar mobaynida adabiyotshunosligimizda shakllanib, “ilmi bade’” nomini olgan badiiylik ilmining asoslaridir

Ruju’ ( arabcha – qaytish so`zidan) – shoir ba’zan kishi, narsa va hodisani

• 
  Ruju’ ( arabcha – qaytish so`zidan) – shoir ba’zan kishi, narsa va hodisani
  
• 
  dastlab xayoliga kelgan ma’lum obrazli ifoda orqali tasvirlab, ayni zamonda poetik
  
• 
  ifoda va estetik ta’sirni kuchaytirish niyatida undan kuchli so`z - obraz yaratadi va buni avvalgisidan kechish yoki qaytish yo`li bilan beradiki, bu hol adabiyotshunoslikda ruju’ deyiladi. Masalan:
  
• 
  Bu durri noyob vafmi ekan,
  
• 
  Gar ul emas, mehrigiyomi ekan?
  
• 
  Mehrigiyo demakki, anqodur ul,
  
• 
  Javhari fardu, duri yaktodur ul.
  
• 
  ( Navoiy, „Mahbub ul-qulub“)
  
• 
  Azm ayla sabo ul guli xandonimga,
  
• 
  Ne gulki, quyoshdek mahi tobonimga.
  
• 
  ( Bobur )