Ш арк классиклари меросидан умар хайём рубоийлар

Ишц мажозий эса, офтоби бўлмас,
Кул босган оловнинг ҳеч тоби бўлмас. 
Чин ошиқнинг эса кеча-ю кундуз,
Ою йиллар кўзда дам хоби бўлмас.
— 117
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

435
Ғурур лнбосини ечибон бул чоқ, 
Суратингга эмас, сннратингга боқ, 
Мағрурлик дилингда бўлмоғи даркор, 
Увадада султон ноғорасин қоқ.
4 36
Сенинг исботингга етмайди ақлим, 
Номинг такроридан бўшамас тилим, 
Зотингни мен қандай била оламен, 
Уни билур сендан ўзга яна ким?
437
Дединг: «Ҳациқат не, нимадир одам?» 
Сўзласам чўзилиб кетадир қиссам, 
Ҳац уни ундириб дарё қаъридан, 
Қаърига отади яшатмай бир дам.
4 38
Эй чарх, гардишингдан эмасман хурсанд, 
Озод эт, ярашмас менга ҳеч бул банд. 
Нодон, ноаҳлга гар карам қилсанг,
Мен ҳам эмасмен-ку аҳли донишманд.
— 118 —
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

439
Бу кажрафтор осмон қилмиши носоғ, 
Қилгани борми ҳеч кимса дилин чоғ? 
Дунёда кимникн кўрма доғ дили, 
Фалак эса қўяр доғ устига доғ.
4 40
Поку, аҳил, оқил кишига ўртоҳ — 
Бўлу ноаҳилдан қочавер йироқ.
Доно сенга заҳар тутса ҳам ичгил,
Қўл чўзмагил шарбат тутса ҳам аҳмоқ.
441
Харобат аҳли аҳил, инсони инсон, 
Улардан бировга етмайди зиён. 
Мадрасадан чиҳар барча ёмоилик, 
Қўлимдан келсайди, цилардим вайрон.
4 42
Бу олам суврати бари нацш, хаёл, 
Олим эрмас кимки тушунмас не ҳол. 
Бир жом ациҳ шароб ичиб бўл хушҳол,