Seni kuylayman, hayot

Sog’inch
(Zulfiyaxonim nomidan H.Olimjonga bag’ishlov)
Sensiz bahorlarni sog’ingim yo’qdir,
Oppoq o’ylarimning qoraydi tongi.
Lahzalar ayirdi xush diydoringdan,
Umrimga o’rmalar ayriliq zangi.
Yurgan yo’llarimni to’ldirar, qara,
Kuygan yuragimning xazin yaprog’i.
Tig’laydi ko’ksimni hijron tig’ ila,
Totlig’ so’zlaringning achchiq firog’i.
Sevgingdan qalamim to’ldi, to’kildi,
Har lahza taftingni his etgum, ey dil.
Endi ikki qalam turar qo’limda
Birisi Sen bo’lib kuylaydi ko’ngil.
Sen ketding dilimni qilgancha pora,
Baxtimiz bog’larin qopladi qirov.
Armon ko’z yoshiga cho’mildi tunlar,
Yolg’izlik ruhimni yengdi – beayov.
Topganim- hijroning, titganim-yoding
Sening vasling bo’lib qog’ozga ko’chdi.
Sensiz lahzalarda sochilgan ohim
Necha ming yulduzdek ko’klarni quchdi.
Men faqat dilimni yordim qalamga
Qayg’udoshim bo’lib oy ham tingladi.
Kunduz bo’lolmadi seningek otash,
Tunning sukunati ko’ksim tig’ladi.
Oppoq o’rik bo’lib tokildi ko’kdan,
Ko’klamda qaldirg’och bo’ldi orzular.
Lolalar poyimga soldi poyondoz,
Ko’ksimda sog’inching bodrab undilar.
Lek malham bosoldi ko’ngil yaramga,
Hulkar va Omonim- ikki qarog’im.
So’nggi nafasgacha so’ndirmay keldim
Qo’llarimda qolgan umid chirog’ing.