Say d u lla m irzayev

obrazini yaratish bilan birga, otalar haqida yozishni ham
unutmaydi. Shoiming «Otalar ilgida zamon bilan vaqt» she’rida
g‘amxo‘r, mehribon, mard, zahmatkash va tanti otalar obrazi
yaratilgan:
Men ко ‘kka termulib kutmasman madad,
Do ‘st izlab har yonda kezmasman sarson.
Do ‘stu madadkor ham otadir abad,
Shoni shoning erur, armoni-armon.
Abdulla Oripov she’rlarida hayot va taraqqiyot, mehnat va
ijod, ota va ona, sevinch va tashvish, g‘am va alam, ustoz va
shogird, do‘stlik va vafodorlik, e’tiqod va xiyonat, olg‘irlik va
nopoklik haqidagi yangi-yangi badiiy umumlashmalarning,
poetik xulosalarning bo‘rtib turishi shoir ijodiga alohida bir
husn baxsh etgan. Shoiming «Ustozlarim» she’rida ifodalangan
badiiy xulosa bunga yaxshi misol bo‘la oladi. Darhaqiqat, bu
she’rda muallif o ‘zining marhum ustozlari — «ahli shuaro»
yashab ijod etgan m ash’um shaxsga sig'inish davrining
tavsifnom asini yaratgan. Shu orqali ustoz shoirlarning
xizmatlarini asossiz kamsitishga, ularga behuda tosh otishga
qarshi turib, ustozlar ruhini shodr.etgan:
Marhum ustozlarim,
Rahmatli zotlar,
Endi siz tinch yoting makoningizda.
388

---

О ‘kinmang, malomat qilsalar agar,
Abadiy bardosh bor imkoningizda.
Abdulla Oripovning m ustaqillikka erishilgandan keyingi 
davrdagi ijod mahsuli b o ‘lgan «Hayot saboqlari», «Temur 
bog‘lari», «Gina», «Fojia», «Vafo qilarmisan, bahorim!» singari 
she’rlarida milliy qadriyat va an ’analarimiz katta g'urur va ixlos 
bilan yoritilgan, muhim poetik fikrlar va turfa tuyg'ular yorqin 
ifodalangan: