Say d u lla m irzayev

381

---

Boshin egar hamisha
Ostonangda Abdullo,
Eng oliy baxtim mening,
Onajonim, sh e’riyat.
Topgan toj-taxtim mening,
Jonajonim, she ’riyat.
Abdulla Oripov shoir sifatida asardan asarga o‘sib, tezda ijodiy 
kamolotga erishdi. Natijada she’riyatimiz xazinasiga yil sayin 
tobora k o ‘proq va qimmatliroq hissa qo‘shib bordi. Abdulla 
Oripovning «Mitti yulduz» (1965), «Ko‘zlarim yo‘lingda» (1966), 
«Onajon» (1969), «Chashma», «Ruhim» (1971), « 0 ‘zbekiston» 
(1972), «Hayrat» (1974), «Yurtim shamoli» (1976), «Yuzma-yuz» 
(1979), «Surat va siyrat» (1980), «Najot qal’asi» (1981), «Yillar 
armoni» (1986), «Ishonch ko‘priklari» (1989), «Qush tili», «Sen 
bahorni sog‘inmadingmi» (1991), «Saylanma», «Munojot», «Haj 
daftari» (1992), «Hadis sadolari» (1993), «Asarlar» (4 jildlik, 2001) 
singari bir-biridan sara bo‘lgan she’riy to ‘plamlari buning dalilidir.
Shoiming dastlabki b a’zi she’rlarida mavhumlik, noaniqlik 
alomatlari, shuningdek, bahsli, ziddiyatli o'rinlar seziladi. A. 
Oripovning keyinchalik yaratilgan ayrim she’rlari va «Jannatga yo‘l» 
dostonida mungli nido, m a’yuslikning mavjudligi ham asoslidir. 
Bular Abdulla Oripovning turg'unlik davridagi adolatsizlik va 
ko ‘zbo‘yamachilikka b o ig a n keskin e’tirozining in ’ikosidir. 
Akademik Matyoqub Qo'shjonov haqli ravishda qayd etganidek: 
«Yaqtlar o‘tdi. Qayta qurish ishlari boshlandi. Bir vaqtlar shoiming 
mungli b o iib ko‘ringan she’rlari mavjud hayotning aks sadosi 
ekani, shoir qalamga olgan manfur hodisalar o‘sha davrga xos 
haqiqatning o ‘zi ekani m a’lum b o ‘ldi. Uning haq iq atg o ‘y, 
hozirjavob shoir ekaniga hamma tan berdi»110.
Demak, Abdulla Oripov boshdanoq haqiqat yo‘lida, realizm 
pozitsiyalarida mustahkam turgan. Binobarin, A. Qahhor o ‘z 
shogirdi ijodiga xos bu fazilatni yuksak qadrlab: «Abdullaning 
bitta xislati menga m a’qul. U faqat o ‘zi ko‘rgan va o ‘zi bilgan 
narsalarnigina yozadi»111, — deb ta ’kidlaganda haq edi. Bu