Say d u lla m irzayev

ana shu holni nazarda tutgan. Darhaqiqat, shoir zamonamizning
ko‘zi va qulog‘i sifatida yutuqlarimizni faxrlanib kuylasa, o ‘zi
yashayotgan davrning dardu alamlarini kuyinchaklik bilan
ko‘rsatib beradi.
Erkin Vohidov ba’zi she’rlarida qadimiy urf-odatlaru milliy
qadriyatlarga darz ketayotganidan tashvishlanadi va bunga chek
qo‘yish masalasini ko'tarib chiqadi. Shoiming «Siyosiy saboq
yoki Bek Bekovning g ‘aroyib sarguzashti» sujetli she’rida
369

---

tasvirlanishicha, katta boshqarmaning boshlig‘i Bek Bekov
kunlardan bir kun idoradan uyiga xizmat mashinasida emas,
piyoda qaytadi. Yo‘lda u turli «g‘aroyib sarguzashtlar»ga duch
keladi. Natijada, uning ko‘zi ochilib, xatolarini anglab oladi.
Darhaqiqat, Bek Bekovning uyiga piyoda qaytishi u
yashayotgan mahallada har xil gumon va mish-mishlarning
tarqalishiga sabab bo‘ladi. Birov: «Ishdan ketgan, u, tayin»,
— deb taxmin qilsa, boshqa birov: «Chaquv bo‘lgan yo boshqa
biror ko‘rgulik. Ha, ish tushgan sho‘r boshga», — deya vahima
ko'taradi. Choyxonachi Shokirvoy esa unga bo‘lar-bo‘lmas
so‘zlar aytib, «nasihat» qiladi. Aslida, Bek — kamtar, sodda,
halol, beg‘araz odam. U butun umri davomida ish bilan band
bo‘lgan; ishga erta ketib, kech qaytgan. «Majlis, saylov, nutq,
yakun... Ertadan to kech. 0 ‘zi uchun biror kun yashamabdi
hech». Oxir-oqibatda Bek Bekov ish-ish deb hayotdan —
mahalla ahlidan uzoqlashib qolganligini anglaydi va bundan
qattiq pushaymon bo‘ladi:
Pishmagan kalla!
Tobutingni ко ‘tarar
Axir, mahalla!
To 'y qilsa kim so ‘rog 'lab —
Kirgarting bormi?