S. E. Xolmurotoy, N. T. Shoyusupova

birinchidan,
 ko'pincha yosh xodimlar o‘z qobiliyatlari, imkoniyatlariga ortiqcha 
baho beradilar,  yoshi kattalarning tajribalariga  esa  yetarli baho bermaydilar;
• 
ikkinchidan,
  tajribali  yoshi  katta  xodimlar  yoshlarga  yordam  bermaydilar, 
ayniqsa,  ularning  ishga,  sharoitga  m oslashishlari  davrida  ularni  q o ‘llab- 
quwatlamaydilar;
• 
uchinchidan,
  ba’zi hollarda tajribali,  yoshi katta  xodimlar  ham  o‘z  navbatida 
yoshlarning  imkoniyatlari,  qobiliyatlariga yetarli  baho bera  olmaydilar;
• 
tolrtinchidan,
  yoshlar  har  doim  ham  yoshi  katta  avlodning  ba’zi  bir  o ‘ziga 
xos  murakkabliklari,  ulaming  ehtiyojlarini  to‘g‘ri  tushunavemiaydilar;
• 
beshinchidan,
  b a ’zi  h o lla rd a   y o sh i  k a tta   x o d im la r  y o sh larn in g  
muvaffaqiyatlariga,  ulaming mansab, lavozim borasida «tezroq» o‘sayotganliklarini 
o‘zlaricha rashk qila boshlaydilar.
Yuqorida keltirilgan muammolarga qaramasdan,  aytish mumkinki,  agarda turli 
yoshdagi xodimlami birlashtirgan jamoada ham yetarlicha munosabatlar madaniyati 
mavjud  boMsa,  juda  yaxshi  natijalami  berishi  mumkin,  ijtimoiy  muhit  ham  eng
113

---

yaxshi  ko‘rsatkichlarga erisha oladi,  bu  esa kasb  mahorati borasida  ham,  iqtisodiy 
jihatdan ham yutuqlami qoiga kiritishga asos bo‘Iadi.