С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

қолдилар. Узоқни ўйловчи эҳтиёткорлар сандиқ ва шкаф орала-
рига, рафчалар устига кўрпа-ёстиқлар орасига яшириндилар.
Ичкаридан жавоб бўлмагач, гурсиллатиш шиддатланиб, эшик
синаёзди. Жавоб беришга ёки бориб қарашга тағин ҳеч ким ботир-
лик қилолмади. Эшикни қоқувчи номаълум киши асабийлашиб:
— Шоҳмирза, Шоҳмирза!—деб бақириб чақирди.
Шоҳмирза қўрқиш ва титраш билан эшик орқасига бориб
тирқишдан қарагандан кейин кўнгли тинчланиб:
— Иван! Сенмисан, мен хулиганлармикан деб ўйлагандим,
хўш, нима дейсан?— деди.
— Эшикни оч! Сувсаб ўлаёздим,— деди эшик қоқувчи.
— Орқадаги иастқам эшнкдан кел,— деди Шоҳмирза.
— Нимадан қўрқасан, эшикни очавер!
— Агар сув керак бўлса орқа эшикдан кел. бўлмаса бизни
тинч қўйиб, ўз ишингга кетавер, товаршц Иван!
Иван: «Чорт!..» деб сўкиб чойхонанинг орқасига ўтиб, қўлида
ярқиллаб тургаи бир тўппонча бўлгани ҳолда пасқам эшикдан
кирди. Унинг қўлида тўигюнча кўрган чойхона ичидаги одамлар
шивирлашиб қолдилар. Шоҳмирзани қўрқоқ деб таъна қилган
киши бўлса қўрқувдан бошини кўмир челагининг ичига тиқди.
Шоҳмирза:
— Қўрқманглар, бу менинг ошнам, ёмон одам эмас,— деб
тасалли бергач, уйдагилар тинчланди. Лекин бошини кўмир
челагига тиққан одамнинг юзи қоп-қора бўлиб чиққан эди.
Шоҳмирза унга:
— Ҳа, «қўрқмас ботир», тўшюнча отилмасдан илгари унинг
5—4016
6 5
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

тутуни юзингизни қорайтириб қўйибдими?— деб яна уни бир
қатла эзди, ҳаммалари кулишдилар.
Иван супачага ўлтириб, тўппончасини ёнига қўйди. Шоҳмир-
зага қараб:
— Тез бўл, бир коса совуқ сув бер! Ташналикдан томоғим