С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

кўпроқ ёдга олади: бири, мотам ва мусибат кунлари бўлса, иккпн-
чиси, шодлик ва байрам кунидир, Бирор дақиқа ўз севгилисини,
ўз Гулбибисининг ёдини эсидан чиқармаган Одина, ишчилар омма-
си билан қўшилишиб, подшонинг йиқилишини байрам қилаётганда
уни яна ҳам кўпроқ эсга олмоги табиий эди. Одина тезроқ
ўз ватанига қайтмоққа ва бутун дунё мазлумларнни, айниқса
ўзи билан бирга ишлаган завод ишчиларини ҳаддан ташқари қу-
вонтирган бу воқеани — Николайнинг бекор бўлиш воқеасини Гул-
бибига ҳикоя қилмоққа ва шундай катта шодлик воқеасидан унга
ҳам улуш чиқармоққа ошиқар эди. Фақат ҳали йўл очилмаган —
Қоратегин билан Фарғона ораларидаги довоннннг қори ҳануз эри-
маган эдн, шунинг учун ҳаволар исиб, йўл очнлиб, биринчи карвон
ҳозирлангунича кутиб қолмоққа мажбур бўлди.
XII
ҚАЙТИШ
Одина уч йил заводда ишлади, шн ҳақи жуда оз бўлса ҳам,
емай-ичмай, тўй нияти билан анчагина нарса тўплади: бир тўп чит.
бир тўп сатин, бир тўп сурп, иккита рўмол, бир кийимлик шоҳи
ва бир жуфт кавуш-маҳси олиб хуржунга тиқиб қўйган эди.
Гулбиби бу нарсаларни кўрганда азоблар, уқубатлар ичида
ўтган уч йиллик кимсасизлик ва айрилиқни унутиб қандай қуво-
нар, деб ўйлаб ўзи ҳам қувонар эди.
Одина шафқатли бувисини ҳам унутмади: унннг учун ҳам бир
кийимлик одмигина чит, бир кийимлик сурп ва битта дока олди,
қўни-қўшни учун совға атаб бир оз чой, қанд, болалар учун
конфет олмоқни ҳам эсидан чиқармади.
Март, апрель ойлари ўтди, заводнинғ иш мавсуми ҳам битди,
тоғ йўли бир оз очилиб, тожиклар таъбирларича, «хартоз»1, бўлиб,
1 « Х а р т о з — эшакчопар.
36
www.ziyouz.com kutubxonasi

---