С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ўғри тушган эмиш. Ойшабиби:
«Сен қандай ўғрисанки, ҳеч нарсаси бўлмаган бир фақирнинг
уйига тушиб бекордан-бекорга кишини қўрқитасан»,— деганда,
ўғри:
— Сенинг ноёб бир гавҳаринг борки, у менга керак,— деб
ўзини Гулбиби устига отган эмиш. Ойшабиби аччиғи билан туриб
чироқни ёқиб қараса, у ўғри эмас, балки ўзининг Одинаси
бўлиб чиққан эмиш.
Ойшабиби букун бир неча бор шу тушини Гулбибига ҳикоя
қилган бўлса ҳам, уйқу олдидан тағин уни такрорлаб, таъбири
тўғрисида деди:
— Бу тушнинг яхши томони ҳам бор, ёмон томони ҳам. Яхши
томони шуки, энг қўрқинчли соатларимизда, кутилмаган чоғда
Одина етишиб келар, аммо ёмон томонидан худо сақлағай...—
Ойшабиби ўз тушининг ёмон томонини Гулбибига тавсифлаб га-
пирмоққа ботирлик қилган бўлмаса ҳам ўзича ўйлар эди:
41
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

«Гулбибшшнг пайида юрганларнинг бири босиб келиб, Одина-
нинг ҳақи бўлган қизни тортиб олмоқчидир, шунинг учун тушим-
да у душман кўзимга Одина бўлиб кўрингандир», деб қўрқар ва
худога сиғинар эди.
Шу маҳал эшикда оёқ товуши эшитилдн. Тушнинг ёмон томо-
ни рост чиқмагай деб қўрқиб турган Ойшабиби бирдан сесканнб
Гулбибини туртиб, уни юқори эшикдан ташқарига чиқмоққа ишора
қилди. Шу чоғда келувчи ҳам даҳлиз эшигидан уйга кирган эди.
Ойшабиби аччиғи билан ўрнидаи ирғиб туриб:
— Кимсан, ҳеч бир нарсаси бўлмаган бир камиирнинг уйида
нима қилмоқчисан?— деб бақирди. Келувчи юмшоқ товуш билан:
— Онажон, қўрқма. Мен ўғлинг Одина бўламан,— деб овоз
берди ва юқори эшикдан чиққан кишининг Гулбибилигини билиб,
йўл бўйи ўйлаб келган хавотирларидан қутулиб, бир оз тинчланди.