С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

\ар блр болани навбат билан ўз олдига чақириб дарс берар ва бу би-
лан бир кунлнк ўқиш ўтар эди.
Отинбибинннг бир кунлик дарс вақти эртанги нонуштадан бош-
лаб, то- соат ўн иккигача эди, у болаларни мачитдагп домладап
эртадан кечгача қамаб қўниб зериктирмас эди. Унинг шогирдлари
эрта' билан нонуштанп ўз уйларида еганларидан кейин мактабга
келардилар, сабоқ олиш ва олинган сабоқни ўқиш билан шугул-
ланар эдилар.
Соат ўн икки бўлганда отинбиби болаларни нонхўракка чиқарар
эди. Аммо болалар нон ейиш учун уйларига бормас эдилар, балки
ўзлари олиб келтирган нонларини шу ерда ер эдилар. Нонхўрак
бошланганда ҳар бир бола отинбибига ўз нонининг ярмиснни берар
эди.
Бу қоидадан хабарсиз бўлганим учун мен биринчи кун мактабга
нон олиб бормагандим. Бир қиз томонидан берилган ношш отин-
биби менга бериб.
— Букун сени мен зиёфат қнлай, эрта эса сен нонни кўпроқ
келтириб, мени кўпроқ нон билан зиёфат қиларсан,— деди.
Нонхўракдан кейип шогирдлар отинбибннинг уйи ва ҳовли юз-
ларинп тоза қилиб сунуриб берар эдилар.
Баъзи кунларда отинбиби қизларга кир ҳам ювдирар эди. Х,атто
мени ҳам кир ювишга ундаб:
— Кнр ювншнн ўрганиб ол, катта бўлиб ўқиш учун Бухоро
мадрасаларига борганингда, сенга керак бўлажак,— дер эди.
Отинбиби ҳам аввалги домла сингари бир неча узун-қисқа
таёқларни ўз орқасига, деворга тираб.қўйган эди. Лекин бу таёқ-
лар билан отинбибиипнг бирорта ўқувчшш урганини кўрмадим.
Агар бпрор қиз мактаб «одоби»га қаршн бирор шўхлик қилса ёки
сабоқни ўрганишга ҳаракат қил.маса, отинбиби унинг бетига ўзи-
нинг енги билан бнр марта урар эди. Отинбиби киядирган кўйла-
гишшг енги ўша замондаги Бухоро хотинларининг енги каби кенг