С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

оёги билан тепар эди. Мен эншк синар ёки бузилиб ағанар деб
қўрқар эдим.
Болалар эшик тақиллашини эшитиши билан мушук товушини
эшнтиб қочган сичқон болаларидай қўрқиб қочиб ўз охурларига
кнриб яшириндилар, лекин охурчанинг девори бир болани пана
қилгудай баландликда эмас эди. Болалар бошларини эгиб, юз ва
кўзларини ерга ёпнштириб яшириндилар, бироқ ўзлари ҳеч бир
нарсани кўролмасалар ҳам уларнинг орқалари дўнғайиб турар
ва ҳар кимга кўринар эди.
Эшик ҳали ҳам тақилларди, лекин бу болаларнинг ҳеч бирови
бориб эшикни очишга ботирлик қилолмас эди.
Болалар ўз ўринларида яшириниб ўтириб тинчланганларидан
кейин халфа бориб эшикни очди. Ғазаб шиддатидан юз-кўзи,
қош-қовоқ. соқол-мўйловлари нт кўрган мушукнинг жунидай
фаҳиллаб ҳурпайган бир одам мактабхонага кирди.
Бу киши домла эди.
Домла мактабхонага кирган ҳамон, эшикни очиш учун борган
халфанинг қўлидан узун таёқни тортиб олди ва аввал бошлаб
халфанинг бошига бир неча бор урди. Халфа эса домланинг
таёғи кўтарилишн билан узум ўғирлаш учун боққа кириб. богбон
таёғига учраган ит каби дод с.олпб, талвасаланар, ҳар томонга қочар
эди. Аммо домланинг узун таёғи ҳужранинг ҳар бир бурчагига
етар ва халфанипг баданини уриб қабартирар эди.
Домла халфани уриб ўз ғазаб ўтини бир оз пасайтирган бўлди-
да, ўз ўрнига бориб ўтирди. Мен эс.а ҳануз унинг охурчасида девор-
га қоқилган сурат каби турар эдим. Мени ҳам ўз ўрнимга ўтқазди.
Лекин мени урмади.
110
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Сунгрк домла япа уауп таёгпми кўтарди ва х.а.ти \ам бошларн
куйи ва оркалари дўнгдок бўлиб кўтарплиб турган болаларни ура