С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

чарчоқлиги кўтариларди: хотини олдига сут-қатиқ қўяр, ўгли
тиззасига ўтириб, соқолини ўйнар, юзларидан ўпар, отасига ўнтн-
рарди.
Шоди отасига шу қадар ўрганган ва уни шунчалик севардики,
Мурод уйда бўлганда унинг багридан бир дақиқа ҳам тушмасди:
уйқуси келса ҳам ўрнига кириб ётмас, отасининг багрида ух-
лаб қолар ва шундан сўнггина уни ўз ўрнига ётқизишарди. Со-
ра ҳам ўзини беҳад бахтли ҳис этарди. Агар у Муродга тур-
мушга чиқиб, ёлгизлик ғамидан қутулган бўлса, Шоди туғил-
гандан сўнг ота-онаси ва ўлган қариндош-уругларининг дог-
ҳасратини унутганди. Шоднси бор — 
ҳам.ма нарсаси бор. У
ҳам Мурод сингари уйдаги яхшиликларнинг боиси ўзининг
муборак нойқадами ва ўзи туққан Шодининг шарофати деб
фаурла на рди.
Шоди знди уч ё!нга кирган бўлса ҳам, лекин катталарча
152
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

ҳаракат қиларди. Вир томондан, у ўзипи оиланинг мустакил
аъзоси дсб билса, иккинчи томондан, ўзини бурчли киши қисоб-
ларди. Энди у рўзғор ишларида онасига ёрдамлашншга ҳаракат
циларди: агар онаси эчкиларни соғмоқчи бўлса, улоқчаларнп уш-
лаб турарди, кув ниширпб, маска ажратмоқчи бўлса, офтобани
кув олдига келтирар: онасп кир ювгудай бўлса. қўлқовоқда
қозондан иссиқ сув ташиб тогорага қуярди...
* * *
Бир куни Мурод хотинидан эртароқ уйқудан турди. Юз-қўл-
ларинн ювгач, хотинини уйготиб:
— Мен бу кеча хўжаппнникида овқатланмайман, келиб сизлар
билан овқатланаман. Сен бугун сутларингни иишириб қаттиқ нвит-
май, кечқурун бир серсут ширгуруч қилгин, эртароқ тайёрлагин,
мен бугун шомдан олдинроқ келаман,— деди.
Мурод ишга жўнаб кетди. Сора ҳам ўрнидан туриб рўзгор