С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ерга кўтариб урганида Арбобнинг бир тутам соқоли юлинди.
Дарғазаб бўлган Арбоб соқоли юлингач бешбаттар ғазабланйб,
ерда ағдарилиб ётган Гулбибини ўчоқчининг лой нишитганидек
тепа берди.1
Шу найтда шовқин-суронни эшитпб нариги уйдан келган
Арбобнинг хотини келинни бу ҳолда кўриб, жонсиз суратдек
деворга суяниб серрайиб турган ўғлига қараб:
— Сен қандай эркаксан? Хотинингни бу золимнинг оёги ости-
дан қутқар,— деди.
1 Ўзар» кслпша олмаган келин-куёв орасига қайната тушиб зўр билан 
колиштирншга уриниши кўп кўрилган ҳоллардандир. Вухорода бир мулла ҳатто 
бўйга етмаган ўз қизи ўжарлик қилганида, унинг қўл-оёгини боғлаб куёви 
қўлига топширган. Шу ҳолатда тассарруф килинган қиз касал бўлиб ўлган. 
Қизнинг отаси Сиёкорон гузаридан мулла Ботурча деганнпнг ўғли, куёв мулла 
Лбдул Аттоҳ деган дарвоналик бир мулла эди.
96
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Лрбоб Гулбнбинп ўз \олпга қўйиб:
— Ҳали мен золимми?— деб хотинига қараб югурдн, уни ҳам
ерга ағанатиб бнр-икки тенгандан кепин:
— Ву ишларнпнг барисига сенинг ярамаслигинг сабаб бўлди,—
деб Ибодга қараб югурди. Ву ҳолнинг бўлажагнни илгаридан чоғ-
лаб турган Ибод ура қочди. Арбоб уни ҳовлига қувлаб чиқди.
Ибоднинг бахтнга отаси ҳовлининг ўртасида лойга тонилиб йи-
қилди.
Вошдан-оёгигача лойга беланган Арбоб ўз уйига кириб, юлин-
ган соқоли ости ачишганига чидай олмай игна ютган нтдек ингнл-
лаб ётди.
Жон аччпгнда Арбобга тармашган Гулбиби ерга ниқилиб тенки
егач, ҳушдан кетдн. Ўша кечадан берн унинг ўрнидан турганини
ҳеч ким кўргани йўқ.
Вир онгача Арбоб кўчага чиқмади, сўраб келган одамларга
кўринмас эди, эҳтимолки яна бир неча кун уйдан чиқмаган ,бў-