Rivojlanishi tarixidan

Qo'riq  —  YAngiyo'l  rayonidagi  Tursunqulov  nomli  kolxoz  hududida 
joylashgan qishloqning eski nomi. U qishloqda qozoqlar yashagan. Ularning erlari 
juda hosildor bo'lgan. «Tosh eksang qo'karaman, deydi, biroq euv yo'q. Suv bo'lsa, 
qishloqlar  guliston  bo'ladi».  el  urug'lari  shu  haqda  o'ylab,  Bo'zsuvdan  suv  olib 
chiqish  fikriga  tushadilar.  Ular  to'planishib  pul  yig'adilar  va  1904  yilda  Toshkent 
general-gubernatori  nomiga  ariza  yozadilar:  «Podsholiq  shu  ishga  2000  so'mlik 
qarz  bersin,  ikki  yilda  to'laymiz»  —  deydilar.  Arizadan  darak  bo'lmaydi,  1905 
yilda yana katta pul to'lab Oqpodsho Nikolay nomiga ariza yozadilar. Oylar, yillar 
o'tadi,  undan  ham  javob  kelmaydi.  SHundan  so'ng  qishloq  yigitlari  to'planishib, 
«ko'kragimizda  yolimiz,  bilagimizda  kuchimiz  bor.  Ularning  yordamisiz  ham 
o'zimiz  ariqni  qaziymiz»  —  deydilar.  YUrt  boshliqlari  bu  tashabbusni 
olqishlaydilar. Pastdan yuqoriga suv chiqarmoqchi bo'ladilar. Oqsoqollar maslaxati 
bilan  er  ostidan  suv  olib  kelmoqchi  bo'lib,  har  15  —  20  metr  joydan  quduq 
qaziydilar.  Er  ostida  bu  quduqlarni  bir-biriga  bog'laydilar.  Oylar,  yillar  va  og'ir 
azobli  kunlar  birin-ketin  o'tadi,  azamatlar  o'z  ishlarida  oxiriga  qadar  izchil 
turadilar.  Biroq  ochlik  kuchayadi,  qishloq  xalqi  bor  bisotini,  ko'rpa-to'shagini, 
hatto  bo'yrasigacha  sotadilar.  Ketmon  chopgan  azamatlar,  er  bag'rini  tilib  turgan 
qahramon  yigitlarning  ancha  qismi  ochlikdan  qirilib  keta  boshlaydi,  qolganlarini 
esa  quduq  bosib  o'ldiradi.  Xay  attang  mehnatimiz  shamolga  sovirildi,  bir  tom  chi 
suv  deb,  ming  qatra  qonimiz  qurbon  bo'ldi,  azamat  yigitlardan  ayrildik,  deb 
nadomat  chekishadi  chollar.Qo'riq  qishlog'i  suvsizlikdan  xarob  bo'ladi,  xalqi 
bitadi,  lekin  ular  qazigan  quduqlari  o'tmishdan  alamli  bir  yodgorlik  bo'lib, 
ayrimlarining izi hozirgacha saqlanib kelmoqda.