Республикаи ӯзбекистон вазорати таълими олӣ ва миёнаи махсус донишгоҳи давлатии фарғона

Пьер Огюстен Карон Бомарше (1732-1799). Мельнхор Гримм (Бомарше замондоши): Вольтер, Руссо ва бошқаларни асарлари таъсир кучи ортиқ, аммо уларни халқ кам ўқирди.
Бомарше профессионал ёзувчи эмас. У ёзишича мухтожлик сабаб мурожаат қилган. «Агар ишларим ошиб ётса – адабиёт билан шуғилланиш ўтаверсин, аммо ишдан бўш бўлсам, қўлим перога интилади ва ҳар хил бемаъничиликни ҳикоя қиламан» (Бомарше).
Соатсоз фарзанди. Ўзи ҳам уста соатсоз. Парижда кўзга кўринган соатсозлардан бири. Дворянлик унвонига эга бўлиб (Карон исмини де Бомаршега алмаштирган). Йирик Банкир Пари Дюверяне билан яқинлашиб катта бойликка эришади. Дюверне вафотидан кейин кичик мерос масаласида судлашади ва суд Бомарше зиёнига ҳукм чиқаради. У суд системасини порахўрлигини фош этувчи «Мемуар» (хотира)ларни ёзади ва бутун Европага танилади.
Бомарше драматург сифатида «Севилиялик сартарош» (1775) ва «Фугаронинг тўйи» (1784) комедиялари билан жаҳон адабиётида қолди. Бош қаҳрамон Фигаро ҳақидаги трилогиянинг биринчи қисми - «Севилиялик сартарош» комедияси. Асар воқеаларни испанияда кечади. Фигаро-эпчил, ақлли йигит. У турли ишларни қилиб кўради. Ниҳоят Севилияга келиб сартарошлик қилади. Комедиянинг ҳар бир саҳнасида Фигаронинг ишбилармонлиги, чаққон, халққа яқинлиги сезилиб туради. Унинг ёрдамида граф Алpмавива севган қизи Розинага уйланади. Автор учинчи табақадан чиққан қаҳрамонни бошқалардан устинлигини кўрсатади.
9 йилдан сўнг «Фигаронинг тўйи» комедиясини ёзди. Комедия бутун Европага машҳур бўлган (1785 йилнинг ўзида Германияда асарининг 12 турдаги таржимаси амалга оширилди).
Энди Фигаро графнинг ишончи хизматкори. У уй хизматчиси Сюзаннани севади. Аммо граф Сюзаннани ўзига тобе қилиб олмоқчи. Фигаро буни сезиб унга қарши кураш олиб боради. Бу кураш граф ва хизматкор тўқнашуви эмас, балки ижтимоий кураш тусини олади.
Сюзанна, графиния ва Фигаролар граф Альмавивани кирдикорларини фош қилади. У севгилисига эришиш учун ўзидаги барча куч, тадбирларни ишга солади. Асар Фигаро ва Сюзанна тўйи билан тугайди.
Напалеон кейинчалик (ревалюциядан кейин) «Фигаронинг тўйини» амалда ревалюция деб атайди.
Трилогиянинг сўнгги асари «Жинояткор она» - унчалик шуҳрат қозонмади. Граф олижаноб, раҳмдил киши қилиб тасвирланади.Фигаро унга содиқ хизматкор.