Bu tajribadan quyidagi xulosaga kelamiz: har bir elektronning harakatiga ikkala tirqish ham ta’sir ko’rsatadi.
Ajablanarli darajadagi bu g’alati xulosa bizni «Axir elektron bo`linmas
-ku! Shuning uchun u yo birinchi, yo
ikkinchi tirqish orqali o’tishi lozim»> degan fikrga olib keladi. Bunday fikr biz o’rganib qolgan klassik
tasavvurlarning oqibatida vujudga keldi. Aniqroq qilib aytganda, biz mikrozarrani o’lchamlari nihoyatda kichik
bo’lgan mexanik sharcha deb tasavvur qilganligimiz uchun shunday fikrga keldik. Ammo o’lchamlari
kichiklashgan sari mikrozarralarda yangi g’alati xususiyatlar paydo bo`lishini hisobga olgan holda, ya’ni
mikrozarraning dualistik hislatlarini hisobga olgan holda fikr yuritsak, yuqoridagi tajribalar asosida
chiqarilgan xulosa ajablanarli emas, balki mantiqan to’g’ri ekanligiga ishonch hosil qilamiz.
Shunday qilib, yuqorida yuritilgan mulohazalar mikrozarralarning harakati bilan bog’liq
bo’lgan De
-
Broyl to’lqinlarini klassik fizikadagi biror to’lqinga o’xshatishdan voz kechish lozimligini
ko’rsatdi. Shuning uchun o’xshatish qidirmasdan De
-
Broyl toʻlqinlarining fizik ma’nosini anglashga
harakat qilaylik.
1926 yilda M.Bom elektromagnit nurlanish hamda harakatlanayotgan mikrozarralar
dualistik hislatlarining umumiyligiga asoslanib De-
Broyl to’lqinining fizik ma’nosini
statistik tarzda izohlab berdi. Haqiqatdan, fazoning biror nuqtasida yorug’lik to’lqini
amplitudasining kvadrati ayni nuqtaga tushayotgan yorug’lik fotonlarining soniga,
ya’ni yorug’lik intensivligiga proportsional edi. Boshqacha aytganda, fazoning biror
nuqtasiga fotonlarning tushish ehtimolligi ayni nuqtadagi yorug’lik to’lqin
amplitudasining kvadrati Em bilan aniqlanar edi. Bunga kiyos qilib M.Born
harakatlanayotgan mikrozarra bilan bog’liq bo’lgan de
-
Broyl to’lqini
amplitudasining kvadrati fazoning ayni nuqtasida mikrozarrani qayd qilish
ehtimolligini harakterlaydi, deb tushuntirdi. Demak, elektronlar difraksiyasi sodir
bo’lgan tajribalarda ekranning difraksion maksimum kuzatilgan sohalardagi
nuqtalarda De-
Broyl to’lqini amplitudasining kvadrati maksimal qiymatga erishadi.
Aksincha, De-
Broyl to’lqini amplitudasining kvadrati minimal qiymatlarga ega
bo’lgan ekranning nuqtalarida esa difraksion minimum kuzatiladi.
Geyzenbergning noaniqliklar munosabati.
Harakatlanayotgan mikrozarralarda to’lqin
xususiyatlarining namoyon bo’lishi klassik mexanika
tushunchalarini mikrozarralarga qo’llashda qandaydir
chegaralanishlar mavjudligidan dalolat beradi.
Haqiqatdan, klassik mexanikada jism (ya’ni
mikrozarra) ning har bir ondagi holati uning fazodagi
aniq o’rni (ya’ni jism og’irlik markazining
koordinatasi) va impulsning aniq qiymati bilan
harakterlanadi. Klassik mexanikada sababiyat prinsipi
amal qiladi. Sababiyat prinsipining mohiyati shundan
iboratki, jismning biror ondagi holati ma’lum
bo’lganda uning ixtiyoriy keyingi vaqtlardagi
holatlarini oldindan aniq aytib berish mumkin. Bu
fikrni quyidagi misol ustida yaqqol tasvirlash
mumkin. Massasi m bo’lgan makrozarra xo
balandlikdagi og’irlik kuchi ta’sirida erkin
tushayotgan bo’lsin (11.3
-rasm).
•
Kuzatish boshlangan vaqtda (to-0)
makrozarraning tezligi nolga teng
bo'lgan (vo-0). Kuzatish
boshlangandan ixtiyoriy t vaqt
o'tgach, makrozarraning o'rnini x q
= x_{0} - g * t ^ 2 / 2 formula orqali,
impulsni esa p= mvzmgt formula
orqali oldindan aniq aytib berish
mumkin. Mikrozarra misolida esa
axvol o'zgacha bo'ladi. Masalan,
to'siq (T) dagi kengligi Ax
bo'lgantirqishdan monoenergetik
elektronlar dastasi OU uiga parallel
ravishda o'tayotgan bo'lsin (11.4-
rasm).
E da elektronlar faqatgina tirqish to’g’risidagi
sohagagina emas, balki difraksiya hodisasini
harakterlovchi qonuniyatlarga xos ravishda
ekranning barcha sohalariga tushadi. Ekranga
tushayotgan elektronlar zichligining OX o’qi
bo’ylab taqsimoti rasmda punktir chiziq bilan
tasvirlangan. Rasmdan ko’rinishicha, bu egri
chiziq bitta tirqish tufayli vujudga keladigan
parallel nurlardagi difraksion manzarani
eslatadi. Haqiqatdan, tirqish to’g’risida birinchi
tartibli maksimum, q burchak ostida esa 11.4-
rasm birinchi tartibli minimum kuzatiladi. Q,
burchak, tirqish kengligi Ax va elekiron uchun
de-Broyi to lqinining uzunligi
–
h/r lar orasidagi
bog’lanish difraksion minimum shartini
qanoatlantiruvchi quyidagi ifoda bilan
borlangan:
Kuzatilayotgan difraksion manzaraga elektronni mexanik zarra deb tasavvur qilish asosida
yondashaylik. Mexanik zarraning har ondagi holati uning o'mi (ya'ni koordinatasi) va impulsi orqali
ifodalanishi lozim. Tirqishdan o'tayotgan paytdagi elektronning koordinatasi sifatida tirqishning
koordinatasini olish mumkin. Koordinatani bunday usul bilan aniqlash tufayli vujudga kelgan
nouniqlik tirqish kengligi Ax ga teng. Tirqishdan o'tish chogidagi elektron impulsi r bo'lsin. Tirqishdan
o'tgach, elektronlarning bir qismi boshlangich yo'nalishdan farqli yo'nalishda tarqaladi (shuning
uchun ham bizga tanish bo'lgan difraksiya hodisasi kuzatiladi). Boshlanich yo'nalishdan farq qilib
(ya'ni yon tomonlarga ogib) tarqalayotgan elektronlar impulslarining OX o'qi yo'nalishidagi tashkil
etuvchilari (ya'ni Ar, lar) o'gish burchagiga proporsional bo'ladi. Agar faqat birinchi tartibli
maksimumni vujudga keltiruvchi elektronlar bilan qiziqsak, Ar, ning eng katta qiymati quyidagi
ifoda orqali aniqlash mumkin. Boshqacha aytganda, birinchi tartibli difraksion maksimumini
vujudga keltirishda qatnashayotgan elektronlar impulslari aniq emas, balki (11.5) ifoda bilan
harakterlanuvchi noaniqlik bilan topish mumkin. Agar ikkinchi difraksion maksimumning
mavjudligini hisobga olsak, Delta*rx ning maksimal qiymati (11.5) ifoda asosida topiladigan
qiymatdan katta bo'ladi.
11.5
(11.5) dan foydalanib, bu ifodani quyidagicha
o’zgartiramiz:
11.6
11.7
Bu munosabat noaniqliklar munosabatining matematik ifodasi bo’lib,
uni quyidagicha ukish mumkin: mikrozarraning impulsi va
koordinatasini bir vaqtning o’zida ixtiyoriy aniqlik bilan o’lchash
mumkin emas. Mikrozarraning koordinatasi aniqroq (ya’ni tirqish
kengligi Ax kichikroq) bo’lsa, uning impulsini kamroq aniqlik bilan
o’lchash mumkin bo’ladiki, bunda Plank doimiysi barcha fizik
o’lchamlarda chegaraviy faktor bo’lib xizmat qiladi.
Bir necha xususiy hollarni qarab chiqaylik. Vodorod atomida
elektronlarning koordinatasini atomning o’lchami, ya’ni 10 ^
- 10 m
aniqlik bilan ko’rsatilishi mumkin. Shuning uchun Delta*x = 10 ^
- 10 m
deb, (11.7) ifoda asosida elektronning tezligidagi noaniqlikni hisoblaylik:
Ikkinchi tomondan, klassik tasavvurlar asosidagi hisoblardan vodorod atomidagi elektron 2 * 10
^ 6 m/s tezlik bilan harakatlanishi ayon bo'ladi. Demak, elektron tezligini aniqlashdagi noaniqlik
tezlik qiymatidan kattaroq ekan. Bundan vodorod atomidagi elektronni mexanik zarra deb
tasavvur qilib bo'lmaydi va albatta, elektron ma'lum tezlik bilan harakat qiluvchi orbita
tushunchasi ham o'z ma'nosini yo'qotadi, degan xulosalarga kelamiz. Boshqacha aytganda, bu
xususiy holda klassik tasavvuriardan foydalanish mumkin emas.Ikkinchi misol bilan tanishaylik.
Elementar zarralarni qayd qilish uchun qo'llanadigan qurilmalardan biri -Vilson kamerasida
elektron qoldiradigan izning qalinligi millimetmning o'ndan bir ulushi chamasida bo'ladi: ya'ni
Delta*x = 10 ^ - 4 * m U holda elektron tezligidagi noaniqlik quyidagiga teng bo'ladi:
Agar Vilson kamerasida harakatlanayotgan elektron tezligi 700 m/s bo'lsa, tezlikning noaniqligi 1% lar
chamasida bo'ladi, holos. Shuning uchun bu xususiy holda elektronning harakatini harakterlovchi
traektoriya tushunchasi ma'noga ega, albatta. Biz yuqorida noaniqliklar munosabati bilan faqat OX o'qi
yo'nalishidagi tirqish misolidatanishdik. Bu xulosani OY va OZ o'qlari uchun ham umumlashtirsa bo'ladi,
natijada:
munosabatlarni yozish imkoniyatiga ega bo'lamiz. Bundan tashqari mikrozarraning energiyasi vavaqtni
o'lchashdagi noaniqliklar uchun quyidagi munosabat ham mavjud:
(11.8) va (11.9) munosabatlari 1927 yilda V.Geyzinberg tomonidan e’lon
qilingan va uning nomi bilan(11.9) Geyzenbergning noanigliklar
munosabatlari deb yuritiladi. Geyzinbergning noaniqliklar munosabatlari
falsafiy munozaralarni keltirib chiqargan. Hatto idealistik fikrlarga asos qilib
olishga urinishlar ham bo’lgan. Bunday fikrlar tarafdorlarining aytishicha,
zarraning koordinatasi va impulsini bir vaqtda aniq o’lchash mumkin
emasligini inson tomonidan dunyoni idrok qilishda chegara mavjudligini
ko’rsatadi. Vaholanki, noaniqliklar munosabatlarining ilmiy mohiyati
mikrodunyoni idrok qilish imkoniyatining chegarasini aniqlamaydi, balki
mikrozarralar uchun mexanik zarra modelini qo’llash chegaralarrini
harakterlaydi. Noaniqliklar munosabatlari inson irodasiga bog’liq
bo’lmagan o’zaro bog”lanishlarni ifodalaydi. Shuning uchun ham bu
munosabatlami tabiatning ob’ektiv qonuni deb qaramoq lozim.
E’tiboringiz uchun rahmat!
Do'stlaringiz bilan baham: |