Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

И мом – Собиқ келинни ҳузуримга чорланглар... (Эшиктомонюради.) Қизим, қизалоғим. Бошингга бирон нарса ташлаб олиб, буёккалеел-чи...
Бошига рўмол ёпииган М а л а k киради.
М а л а к — (Халилга.) Нима гап ўзи? Тинчликми?
И м о м — (Ҳичқироди.) Унга яқинлашма! Унга қўлингни теккиза кўрма! Гуноҳ! Гуноҳи азим! Икковинг ҳам дўзах ўтида куйиб кул бўласан.
М а л а к — Муҳтарам афандим, бу ерда нима бўляпти, ўзи? Мен ҳеч нарса тушуна олмаяпман.
И м о м — Нега тушуна олмайсан, қизим? Эринг шариат қонунларига тўла-тўкис риоя қилиб, узил-кесил сенинг талоғингни берди.
М а л а к — Эрим нимани берди дейсиз?
И м о м — Хулласи калом, сендан ажради.
М а л а к — (Йиғлай бошлайди.) Ё ПарвВрдигор, нима гуноҳ қилган эканман? Вой яшшамагур! Вой кўр бўлгур Халил-ей!
X а л и л — Худо ҳаққи, менда гуноҳ йўқ...
М а л а к — Бу кўргулик ҳам бор эканми ҳали? Пешонам қурсин ме- нинг! Вой, ёрдам беринг... Кўзим тиниб, бошим айланиб кетяпти... (Аста ўтириб қолади, Халил унга кўмаклашмоқчи бўлади.)
И м о м — (Халилга ўшқиради.) Тўхта...Унга қўлингни теккиза кўрма! Гуноҳ! (Шариф билан Салоҳий Малакка кўмаклашмоқчи бўлишади.) Сизлар ҳам нари туринглар. Эркак кишининг қўли аёл кишининг баданига тегмаслиги керак. Гуноҳ бўлади... Гуноҳи азим... Агар унинг боши айланаётган бўлса, аеллар кўмаклашсин. (ОдилаДуду билан Руқия Малакни қўлтиқлаб олишади.)
Одила Дуду— Вой, қанақа имом-а! Шунақа ҳам доно бўладими одам-а? Шунақалар туфайли дунё дунё бўлиб турипти-да!
Р у қ и я— (Малакни силаб-сийпайди.) Хафа бўлма, қизим. Нима иложинг бор? Такдирингда бор экан... Оллоҳ олади ҳам, ўзи беради ,
Од и л аДу д у — Ҳа, албатта... Албатта...Фақат қофирларгина Оллоҳ- дан қўрқмайди. Сен ҳали ёшсан. Оллох ҳали сенга Халилдан яхширёқ эр беради... Юр, сенинг хонанга кирайлик. ётиб дам ол бир оз...
Р у қ й я> билан О д и ла Ду ду М а л а к ни олиб чиқади.