Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

ТЎРТИНЧИ КЎРИНИШ
III а р и ф саҳна олдида қўлларини бир-бирип» ишқаб, у ён-бу ён юради. Хонадан X а-
л и лнинг нола-фиғони қулоққа чалинади: “Вой, вой ойижон... Чидолмайман, чидол-
майман. Оҳ, хотиндан ажралиш жафоси ёмон бўлар экан... Душманингнинг ҳам
бошига солмасин...”
Ш а р и ф — (Саҳна олдида тўхтаб.) Оҳ, укажоним Халил! Сени менга отамиз қолдириб кетган эди... Сенинг нола-фиғонларинг қулоғимга кирмай- дими, ситамларинг дилимни вайрон қилмайдими? Аммо, на илож, сен ов- сарлигингнинг жазосини тортяпсан. Обизамзамдан ароқни фарқламайдиган, аллақандай муттаҳамларга бор-йўғини шилдириб қўядиган одам, ҳар қандай фалокатга рўпара бўлиши мумкин... Хотинингни ҳам бугун бўлмаса, эртага, бари бир қўлдан чиқарар эдинг. Бошингга тушган кулфатларни мен, албат- та, тушунаман... Лекин ўзим ҳам ноилож аҳволдаман. Шунинг учун мендан хафа бўлма, укам (чироқни ўчириб чицади)-
БЕШИНЧИ КЎРИНИШ
Саҳна қоронғи.
Чап томонда аста дераза очилади, қўл чироқнинг шуъласи липиллаб кўринади, деразадан Хилми ва Парнак ғоятда эҳгисткорлик билан ошиб ўтади. X и л м и нинг эгнида эскириб кетган камзул, белини тизимча билан боғлаб олган. '
П а р н а к — Нима бўлди сенга, Хилми афандим? Шамолда қолган япроқдек қалт-қалт титраяпсан?
ЖАҲОН АДА&ИЁТИ
67
Runoa Нури Гунтекин Ҳалала
X и л м и — (Хушидан кетай-кетай деган аҳволда.) Қалтирамай бўларканми-я! Ахир, собиқ соҳиби қалам, моҳир сўз устаси умрида биринчи марта ўғирликка қўл урди. Тунда арқонга осилиб девор ошди ва бегона одам- нинг уйига кирди... Номус-у виждон, инсоф-у диёнат деган нарсаларни пақ- қос унутди... Иўқ, мен дош беролмайман. Парнак, болам. Сен мени очдан ўлай-ўлай деб ётганимда кўриб, раҳминг келди. Сен меҳрли одам экансан, юрагинг шафқатга тўла экан. Агар сенинг дўконинг бўлганида, мени ёрдам- чи қилиб олардинг. Пулинг бўлса ё нонинг бўлса, мен биланбаҳам кўрар- динг. Лекин сен кечалари бировларнинг уйига девор ошиб тушишдан ва қўлингга илинган нарсани ўмаришдан бўлак ҳеч нарсани билмайсан. Топган ўлжангни баҳам кўриш учун мени ёнингга олдинг. Раҳмат. Миннатдорман сендан. Оллоҳ умрингни узоқ қилсин. Иншооллоҳ, сен ҳали-бери қўлга тушмайсан... Ўғир- лаб топган ўлжангга тинчгина тирикчилик қилиб юрсанг бўлади. Менинг жа- вобимни берақол... Мен айнидим... Очдан ўлсам ҳам майли... Мени аста тушириб қўй. Тиззаларим букилиб кетяпти. Оғзим қуришиб қолди. Юрагим ҳали замон қинидан чиқиб кетади. «
П а р н а к — Қўрқма! Дадил бўл, Хилми афанди. Мен ҳам биринчи марта бу ишга борганимда, тишим-тишимга тегмай, аъзойи баданим дир- дир қалтираган. Мазахўрак бўлиб олгандан кейин, ҳали ўзинг кўрасан, текин пул топишни ёқтириб қоласан. Эртадан кечгача қалам билан қоғоз қора- лаб, тўрт-беш танга топиш эмас бу!