Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

М а л а к — Чарчаганимдан ухлаб қолганимни ҳам билмабман... Ҳозирги- на кўзимни очдим.
Ш а р и ф — (Ғаиманиб.) Ё Оллоҳ! Ўзинг қўлла! Эру-хотин овсарлиқца ким ўзар ўйнашяпти.
Р у қ и я — Сен шовқинни ҳам эшитмадингми?
М а л а к — Назаримда, қарз берганлар қайнағамнинг олдига яна қарзи- ни қистаб келишгавдай бўлди... (Эрининг ёнига боради). Вой-бў-ў, шўрлиқ Ха- лил-а! Роса толиқибди-ку, бечора...
3 а ҳ р о — (Одиланинг қўлидан тортқилайди.) Ойижон, нега м.анави хотин “Халил ака” деяпти? Мен бунга тоқат қвдиб туролмайман.
ОдилаДуду — (Қизини чимчилайди.) Ҳой, овозингни ўчирасанми, йўқми? Бошга битган бало бўлдинг-ку. Ахир, у эри-да. Нима деб атаса атай- веради.
3 а ҳ р о — У менинг севгилим...
М а л а к — (Шарифга.) Уни хонамизга олиб киришга кўмаклашиб юбо- ринг. Уни тўшакка ётқизмаса бўлмайди. Бир оз ором олсин.
3 а ҳ р о — Ойи, ойижон. Нима деяпти бу хотин? У Халилни уйига олиб кириб кетмоқчими?
ОдилаДуду — (Қўли билан қизининг огзини тўсади.) Мени бутун маҳалланинг кўзи ўнгида шарманда қиладиганга ўхшайсан! Қани, бор, уй- ингга кир! (Турта-турта Заҳрони чиқариб юборади ва ўзи қам кетади.)
Малак, Р у қ и я ва Шари флар X а л и лни кўтариб олиб чиқиб кетишади.
БЕШИНЧИ КЎРИНИШ
Шариф ва Руқия қдйтиб киришади.
Ш а р и ф — Келинг, онажон, бир пас ўтириб ўйлаб кўрайлик. Энди нима қвдамиз? Бутун умвд унинг пулидан эди. Энди Салоҳий бизни ейди... Одила кампир бўлса эртагаёқ уйдан ҳайдаб чиқаради...
Р у қ и я — Вой, гапирма, ўғлим! Бошим ғовлаб кетяпти.
Ш а р и ф — (Хона бўйлаб юради.) Нима қиламиз энди, а?
Р у қ и я — (Уз бошигамуштлайди.) Вой, шўрпешона бошим-а!
Ш а р и ф — (Тўхтайди.) Фақат битта йўли қолди — ё тиланчилик қилмоғимиз керак, ё ўзимизни денгизга ташлаш даркор.