“Quvnoq vagonchalar” o`yini

XIX asrning 90 - yillaridan boshlab , I.A. Boduen de Kurtenening fonemaga oid qarashlarida psixologizm elementlari ko'proq ko'zga tashlanadi. Olim real hodisa sifatida tilning o'zini emas , balki tafakkur egasi bo'lgan insonni tushunadi . Uning fikricha , faqat insonning psixik mexanizmini tahlil qilish orqaligina til qonunlarini , til mexanizmining vazifalari va taraqqiyotini anglab olish mumkin . Shundan kelib chiqib , o'zining fonema haqidagi dastlabki fikrlarini o'zgartiradi va fonemaga sof psixologik ta'rif beradi. Bu ta'rifda fonema nutq materialida bevosida kuzatib bo'lmaydigan hodisa sifatida tavsiflanadi.