Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Qumri: — Kecha nima dedingiz?
_{http://eduportal}Qo‘chqor:—Nimadebmiz?


Qumri: — (Xo‘rligi kelib.) Aytadiganingizni y dingiz...


Qo‘chqor: — Aytadiganimiz nima ekan?


Qumri: — Hali odamlar kelsa, tushun i ib berish di. Men bo-lalarimni olib, oyimlarnikiga ketdim.


Qo‘chqor: — Iye, jinnimisan, vey? Ozgina sho‘xlik qilsak qilib-miz endi, yigitchilikda nimalar bo‘lmaydi.


Qumri — (Yig‘lamoqdan beri b ‘lib.) Bu sho‘xliklaringiz o‘n olti yildan beri (tomog‘ini ko‘rsatib) mana bu yerimga kelgan...


Qo‘chqor: — Nolima, ho‘, nolima! Bola-chaqang oldingda bo‘lsa, yeb-ichish an kaming bo‘lmasa! Bundan ortiq nima kerak?


Qumri — Birov sizga “och qoldim” deyaptimi?


Qo‘chqor: — Nega bo‘lmasam, “U yerimga kelgan, bu yerimga

kelgan”, deyav rasan? K lgan bo‘lsa, kelgandir...

(Shu payt b sh-olti yoshlar chamasidagi Turobjon yugurgani-cha hovlining narigi b tiga o‘tib keta boshlaydi. Dadasiga ko‘zi tushib, suyunchi olmoqchiday, hovliqib axborot bera boshlaydi.)


Turobjon: — Dada, biz-chi, buvimlarnikiga ko‘chib ketarkanmiz! (Dadasining bog‘liq turganiga hayron bo‘lib.) Iye, nima qilib turibsiz, dada?


Qo‘chqor: — Kim?.. Menmi?.. Ha, endi, buvingnikiga ko‘chib ke adigan bo‘lsak, uyni tashlab ketamizmi, orqalab olib keta­miz-da, o‘g‘iltoy. Hozir, birpas nafas rostlab olay, keyin “yo pirim” deb ko‘taramiz-u, ketaveramiz.


(Turobjonning ishi shoshilinch shekilli, dadasining gapini oxiri-gacha eshitmay, yugurganicha chiqib ketdi.)

262

Qo‘chqor: — Bolaning oldida sharmanda qilding-ku odamni!