Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Qo‘chqor: — (Hayratdan ogZi ochilib) Vo-o... Nima bu?
Olimjon: — Qalay?...
Qo‘chqor: — (Yaqinroq borib tikiladi, ushlab ko‘radi.) Alomat, alomat!..
Olimjon: — Yashang, Qo‘chqor aka! Qarang, bunga nom to- polmay yuruvdim! Demak, „Alomat — l“! E, bormisiz, Qo‘chqor aka!
Qo‘chqor: — Nega „bir“?
Olimjon: — Keyin „ikki“, „uch“, „to‘rt“lari ham bo‘ladi-da! Butun respublika uchun, bilasizmi bunaqasidan qancha-qanchasi kerak?
Qo‘chqor: — Ha-a... Xuddi tirikday-a, tavba!.. Gapiradi, de- dingmi, Olimtoy?
Olimjon: — Hozir... (Diplomatidan gugurt qutisidek keladigan bir qancha yupqa plastinkalarni oladi.) Mana, manavilar — mikrosxe- malar. Hammasi har xil maqsadda ishlatiladi. (Robotning yelkasidagi qopqoqni ochib.) Mana bu yeriga kerakli mikrosxema o‘rnatamiz, ke­yin munday qilib qopqoqni yopib qo‘yamiz. Ana tayyor. Endi manavi tugmachasini bosamiz. E, xudo, sharmanda qilma! (Bosadi. Alomat avval koZlarini pirpiratib qo‘yadi, so‘ng bir necha qadam oldinga yu­rib, to‘xtaydi.)