Kechir! O’chgan o’tlar xotirasiga Yig’lashni unutgan bu bechora yurt. Mening ulug’ do’stim! Quyoshlim! Bir boq! Sendan olov olgan umrimning shashti G’amgin bog’lar ichra qolmoqda charchoq, Huvillab bormoqda ko’nglimning dashti. Qo’ng’iroq qoqaman senga bu oqshom: — Uchrashaylik, deyman, saraton, qaytgil! Mening bu junjikkan ko’nglimga bu on O’tlig’ so’zlar bilan tasalli aytgil! Kelasan. Qarshingga shoshadi yurak. Garchi hanuz-hanuz qadamingda gul, So’zdan adashaman:— Keldingmi, kuzak? Jiddiy qo’l cho’zasan:— Omonmisan, kul? Bir tola oq qo’nar mening boshimga, Shamolda uchadi sevdan bir yaproq… Biz shunday turamiz dunyo qoshida — Kul bilan xazonning suhbati uzoq.
Do'stlaringiz bilan baham: |